Honger

Drie maanden nadat iedereen ouder dan vijftien jaar verdween, begint de honger toe te slaan bij de kinderen uit de Fall-Out Alley KinderZone. Toen alle volwassenen plots verdwenen, aten de kinderen alleen wat ze lekker vonden, en op die manier lieten ze veel voedsel bederven. Hun enige overgebleven hoop op eten wordt al snel weggevaagd: op gruwelijke wijze wordt duidelijk dat de gewassen op de velden geïnfecteerd zijn met gemuteerde vleesetende wormen. Samen met de honger neemt ook het geweld tussen de kinderen toe. Er ontstaat een strijd tussen zij die speciale krachten ontwikkelden en zij die niet zo'n verandering ondergingen. Deze laatste groep voelt zich benadeeld. Wanneer er in die strijd dan nog per ongeluk een dode valt, is het hek helemaal van de dam. De zogenaamde normalo's zinnen op wraak en het loopt allemaal snel uit de hand. Ondertussen kan Sam de druk van het zorgen voor al die kinderen niet meer aan. Bovendien heeft de geheimzinnige Duisternis in de grot honger en hij wil gevoed worden. Hij lokt Lana, de genezer, naar zich toe, om haar lichaam in te nemen en om zo de stad aan zijn wil te onderwerpen.

Honger, het tweede deel uit de 'Gone'-reeks, doet nog sterker dan zijn voorganger denken aan William Goldings Lord of the Flies, onder andere door de vergeefse pogingen iedereen aan het werk te zetten, het streven naar regels om alles vlotter en vreedzamer te laten verlopen en het steeds meer opkomen van de machtswellust. Dit tweede deel rond de kinderen van Perdido Beach is qua thematiek sterker dan Verlaten. Hoewel ook in Verlaten de karakters goed uitgewerkt werden, was alles toch meer zwart-wit dan in dit tweede deel. De strijd tussen twee groepjes stond hierin centraal: de groep goede kinderen uit Perdido Beach en de slechte kinderen van Coates. In deze roman worden meer personages geïntroduceerd, elk met hun eigen sterktes en zwakheden, en het is interessant te zien hoe ieder van hen op een andere manier reageert op de gebeurtenissen. Nu beginnen bijvoorbeeld enkele kinderen die voorheen tot de goede groep behoorden ook een strijd uit te vechten onder elkaar. Nu de wanhoop toeneemt, doen ze dingen waar ze zich voorheen nooit toe in staat achtten. De evolutie in hun karaker, van gewone tot moordende, agressieve en bloeddorstige kinderen wordt mooi weergegeven.

Net als in het eerste deel van 'Gone' ligt de klemtoon op actie, spektakel en gruwel. Soms wordt iets te gemakkelijk de weg van de gruwel ingeslagen, terwijl vaak meer kan bereikt worden met iets meer subtiliteit. In sommige scènes doet voorspelbaarheid de spanning teniet.

Honger is echter interessanter dan Verlaten. Het is even spannend, bloedstollend en meeslepend, maar de uitwerking van de thematiek en de karakterschets van de personages zorgen ervoor dat dit boek beter de aandacht vasthoudt. [Ilse Moens]