Hemelingen

Een dikke bundel poëzie: drie afdelingen met elk ongeveer 40 gedichten. Elk deel heeft een motto: bv van Michelangelo: ‘Ik zag een engel in het marmer en ik beitelde hem vrij’. Zinnelijke poëzie: over een priester die zijn ballen streelde, over neuken in een B&B, maar ook over het dichtbij zijn en aanraken van zijn moeder, wier dood hij niet kan vergeten. De woorden raken de lezer direct: je krijgt er kippenvel van. Hij noemt het ‘woorden die geheimtaal worden en een vervreemdende reis gaan maken‘. Letterlijk gaat het over de hemelingen: ‘Een engel kruiste mijn pad… kraste twee sneden in mijn rug en zuchtte: Dat is dat’. Heel origineel is het gedicht over de brief die hij aan zichzelf schrijft. Hij maakt hem niet open…: ‘Ik kon mijzelf niet langer aan’. De lezer herkent Nijhoff in 'Mijn zoon en de wolken'. In ‘Het schilderij’ slaat de vonk over van het dichten: ‘En schonk me een bestaan.’ Er zit veel in deze poëzie, te veel om op te noemen. De Vlaamse auteur schreef eerder o.a.: Aanmaaktwijgen van een vuur (1988) en 'Zwijghout' (2000). Poëzie om te genieten met lichaam en ziel en waarin de geheimtaal van woorden wordt ontsluierd.