De griezelbus. 7

Paul van Loon is vooral bekend van de boeken over Dolfje Weerwolfje en De Griezelbus. Het grootste deel van zijn oeuvre bestaat uit griezelverhalen. De schrijver mocht al negen keer de Prijs van de Nederlandse Kinderjury in ontvangst nemen. Net als De Griezelbus 6 (2005) gaat dit nieuwe boek over Onnovals jeugd. Wanneer Onnoval op een nacht met volle maan gewond geraakt, wordt hij ontvoerd door de griezelbus. De jongen komt terecht bij de Reizigers, een veelzijdig gezelschap vol vreemde figuren, waar hij openlijk de weerwolf kan zijn die hij voor anderen angstvallig verstopt. Daarvoor moet hij echter wel zijn ziel afstaan aan Ferluci. Vanuit de Andere Werkelijkheid echoot diens stem in zijn oren: "Nog even en dan is je zieltje van mij, Onnoval". Ondertussen zijn Liselore, Gino, zijn broer Izzy en de schrijver van griezelboeken Nol van Paulo naar Onnoval op zoek. Liselore maakt zich grote zorgen. Ze voelt dat Onnoval in gevaar is, maar twijfelt of ze op tijd zullen zijn om hem te redden.

In tegenstelling tot delen nul tot en met vijf is De griezelbus 7 één verhaal, dat verteld wordt vanuit twee gezichtspunten, van Onnoval en Liselore, wier avonturen elkaar afwisselen in korte hoofdstukjes. Liselore komt tijdens haar zoektocht naar Onnoval in contact met vampiers, weerwolven en aliens, die even later wel gewoon koeien blijken te zijn. Alsof dat nog niet genoeg is, begint ze ook te beseffen dat het een verkeerde keuze is geweest om met Izzy op pad te gaan. In de auto van Izzy heeft ze nl. het gevoel in een achtbaan te zitten. Hij rijdt al slapende. Uiteindelijk moeten alle inzittenden langs het dak naar buiten klimmen, net voor de auto in de modder verdwijnt. Op hetzelfde ogenblik probeert Onnoval, met de hulp van het weerwolfmeisje Ramona, tevergeefs te ontsnappen uit de klauwen van Ferluci en Zoltan. Na het laatste hoofdstuk, waarin Nol van Paulo onthult dat Onnoval zijn zoon en Ramona zijn dochter is, volgen een vooruitblik naar 15 jaar later, een brief van de auteur over De griezelbus 7 en de tekst van Ferluci's lied 'Nachtmerrie'.

Het verhaal is geschreven in een eigentijdse, populaire taal en is doorspekt met veel dialogen. De lezer wordt meegevoerd langs absurde, spannende belevenissen waarin realiteit en fantasie door elkaar lopen. De ruime bladspiegel en de tekeningen in grijstinten zorgen voor een aangenaam leesbaar verhaal. Voor Paul van Loon is de verbeelding van zijn lezers heel belangrijk. Het griezelverhaal bevat dan ook een beeldende taal met heel wat details. De schrijver zorgt er bovendien voor dat zijn griezelverhalen nooit te angstaanjagend worden. De humor en de nuchtere beschrijving van weerwolven, vampiers en geesten zorgen voor een aangename afwisseling. Zo doorbreken taalgrapjes als "het loopt uit de klauwen" op de juiste tijdstippen de spanning. Van Loon beschrijft zijn griezelverhalen dan ook vaak als 'Grumor', griezelig én humoristisch. De lezer hoeft geen andere boeken uit de reeks gelezen te hebben om te kunnen volgen. Voor de fans van Paul van Loon is dit opnieuw een geslaagd griezelboek. [Emilie Vanpeteghem]