Morgenrood

In Morgenrood van Stephenie Meyer, het laatste boek uit de immens populaire 'Twilight'-saga, komen Edward en Bella hun afspraken allebei na: zij trouwt braaf met hem en hij geeft (eindelijk!) toe om met haar te slapen (zijn weigerachtige houding om het bed met haar te delen is misschien nog wel het ongeloofwaardigste gegeven van de hele reeks...). Toch verlopen de wittebroodsweken niet vlekkeloos: na hun eerste liefdesnacht ziet Bella namelijk bont en blauw en bovendien blijkt ze zwanger te zijn. Het kindje in haar buik martelt haar langzaamaan dood, omdat het als halfvampier over een enorme kracht beschikt waartegen de kwetsbare Bella als mens niet opgewassen is. Tijdens de dodelijke bevalling wordt Edward dan uiteindelijk gedwongen om de knoop door te hakken en te doen wat hij eigenlijk nooit heeft willen doen: Bella onsterfelijk maken. Bella blijkt echter een 'geboren' vampier te zijn: de ongecontroleerde woestheid die kenmerkend is voor vampiernieuwelingen blijkt niet van toepassing te zijn op haar, waardoor ze contact kan blijven houden met haar vader en ze ook voor haar pasgeboren dochtertje Renesmee, dat halfmens is, geen gevaar vormt. Wanneer de machtige Volturiclan echter op de hoogte wordt gebracht van het bestaan van Renesmee – vampierenkinderen zijn ten strengste verboden – moeten ze zich voorbereiden op een gevecht dat vooraf een verloren zaak lijkt.
Meer dan 150 pagina's lang wordt de spanning opgedreven en de voorbereidingen van een groots gevecht tot in detail beschreven, waarvan tientallen pagina's worden gewijd aan de confrontatie tussen de twee vampierenclans en hun aanhangers. Wanneer het dan eindelijk tijd is voor het grootse eindgevecht en ze dankzij Bella zelfs sterker staan dan aanvankelijk gedacht, volgt een enorme anticlimax: "Lievelingen [...] er wordt vandaag niet gevochten", aldus de leider van de Volturi's.
Bijna het hele derde deel van het lijvige boek is opgebouwd rond de angst voor de confrontatie met de machtige Volturi-clan, maar uiteindelijk blijkt het maar te gaan om "een stel bangeriken, net als alle pestkoppen eigenlijk." Dat Morgenrood een happy end in petto zou hebben voor Edward en Bella was onvermijdelijk, maar dat de saga na bijna tweeduizend pagina's op een dergelijk teleurstellende manier eindigt, is heel jammer. Ook de manier waarop Jacob, die onvermijdelijk het onderspit moet delven en Bella met lede ogen ziet transformeren tot vampier, een hoopvolle toekomst wordt opgedrongen, is zwak: over exact 6,5 jaar zal hij zijn grote liefde vinden in Renesmee, die zijn unieke soulmate blijkt te zijn. Voormalige vijand Edward ziet Jacob zelfs al als zijn 'zoon'.
Het is doodjammer dat Meyer, die vooral met Nieuwe maan en Eclips ijzersterke, spannende, geloofwaardige fantasyverhalen met de nodige diepgang wist te brengen, de lijn niet heeft kunnen doortrekken naar het boek dat uiteindelijk de bekroning moest zijn van een nooit gezien succes. Het afwisselende perspectief van Jacob gedurende Bella's zwangerschap, een techniek die Meyer voor het eerst toepast in dit laatste boek, zorgt voor een welkome verrassing: het is interessant om de blik van de afgewezen Jacob te volgen. Morgenrood is het zeemzoete einde van een zeemzoet, maar weliswaar bijzonder, fascinerend en origineel liefdesverhaal. [Tine Verachten]