De sneeuwman

De sneeuwman is het zevende boek van Jo Nesbø (het zesde in Nederlandse vertaling) met inspecteur Harry Hole in de hoofdrol. De Noorse speurder is een van de beste in zijn vak, maar communiceert moeilijk en werkt het liefst op zijn eentje. Daardoor is hij al verschillende keren met zijn oversten gebotst, maar omdat Hole uitstekende resultaten kan voorleggen, heeft hij tot dusver zijn job altijd kunnen redden. Met de knappe Katrine Bratt krijgt Hole een nieuwe partner, die van hogerhand ook de taak meekrijgt een oogje in het zeil te houden. Na de gebeurtenissen uit de vorige boeken vreest de politietop immers dat Hole op instorten staat: hij worstelt nog steeds met de demonen van zijn alcoholverslaving en heeft het er moeilijk mee dat zijn ex-vrouw Rakel met de knappe arts Mathias een nieuwe liefde gevonden heeft. Gelukkig voor Hole duikt er in Oslo een heuse seriemoordenaar op, zodat hij zijn zinnen kan zetten op de jacht op hem. Zijn slachtoffers zijn telkens moeders met een gezin die plots verdwijnen en nooit worden teruggevonden. Als sinistere getuige van de misdaad laat de dader steeds een grote sneeuwpop na op de plaats van delict. Wanneer er een nieuwe vrouw verdwijnt, vindt Hole eindelijk de aanwijzingen die hem op een juist spoor kunnen zetten. De speurder wordt daarbij extra geprikkeld door brieven die ondertekend worden met 'De sneeuwman'.
De Noor Jo Nesbø geldt al een tijdje als een toonaangevende Scandinavische thrillerauteur en wordt wel eens vergeleken met zijn Zweedse collega Henning Mankell. Ze zijn beiden uitstekende vertellers die de spanning in hun boeken zo goed kunnen vasthouden dat het niet eens opvalt dat bepaalde gebeurtenissen wel erg onwaarschijnlijk of toevallig zijn. De sneeuwman begint met een hoofdstuk in het verleden dat pas na de ontknoping zijn ware betekenis krijgt. Het boek zit vol van zulke subtiele hints, die een aanwijzing geven van wat later nog moet komen en een miniem tipje van de sluier lichten. Na nog niet de helft van het boek lijkt het erop dat 'De sneeuwman' al is ontmaskerd, maar dat is buiten Harry Hole gerekend, die het onderzoek voortzet met Katrine Bratt. Nesbø weet als geen ander hoe hij de spanning moet opbouwen en vasthouden, o.a. door cliffhangers op het einde van ieder hoofdstuk.
In het laatste kwart van het boek wordt de spanning geleidelijk aan ingeruild voor actie, maar ook hierin toont Nesbø zich erg bedreven. De auteur heeft een filmische en beschrijvende schrijfstijl, waardoor je de gebeurtenissen haast letterlijk voor je ogen ziet. Hij maakt bovendien erg knap gebruik van het uitgestrekte sneeuwlandschap van Oslo en omgeving, en de rillingen lopen niet alleen over je rug van de spanning maar ook van de treffend beschreven koude. Geen mens die erover zal vallen dat de speurders misschien een keertje te veel achter een potentiële dader aanhollen of dat Noorse handboeien gemaakt lijken te zijn van een wel erg sterk materiaal. [Karen Vandyck]