Verloren

Het schrijversduo Nicci Gerard en Sean French is met Verloren weer helemaal terug van weggeweest. Wie even gevreesd had dat de fut er voorgoed uit was en dat de auteurs voortaan op het geijkte stramien verder zouden dobberen, kan gerust zijn, want deze negende thriller in de reeks bruist en trilt weer van de ingehouden onderhuidse spanning.

Nina Landry, een alleenstaande moeder die met haar dochters een bijna-eiland bewoont in het Zuid-Westen van Engeland, wordt veertig, een gebeurtenis waar ze niet met tegenzin tegenaan kijkt. Haar tienerdochter Charlie heeft een feestje georganiseerd en terwijl Nina bij haar thuiskomst door vrienden en kennissen onthaald wordt, schittert Charlie door haar afwezigheid. De auteurs weten het spanningsveld, dat opgeroepen wordt door de groeiende twijfel en angst van Nina, schitterend op te bouwen en vol te houden. Het verhaal beslaat een duurtijd van ongeveer twaalf uur, wat ongeveer overeenstemt met de reële leestijd, en dat drijft het inlevingsvermogen en de betrokkenheid voor de lezer op de spits. Nina gaat op zoek naar haar dochter en wordt zo op een heel andere manier geconfronteerd met vrienden en buren. De mogelijkheid dat Charlie een ongeluk is overkomen, of dat zij het slachtoffer werd van een geweldpleging, groeit met de minuut. De politie wordt ingeschakeld, maar die vindt het vooralsnog te voorbarig om tot de actie over te gaan.

De auteurs weten het pleit van Nina, een sterke, moedige vrouw, die door deze beproeving ook haar zwakheden en tekortkomingen leert kennen, indringend en spannend te tekenen. Zowel de gedreven literaire stijl als de bijzonder knappe sfeerschets van een kleine, afgelegen gemeenschap waarin onderlinge geschillen en vetes voor een broeierig klimaat van achterdocht en argwaan zorgen, dragen bij tot de psychologische spanning, die uitmondt in een dramatische climax. Vorm, intrige en personages vormen in Verloren een gebalde vuist met een trefzekere slagkracht. [Staf Schoeters]