Na die nacht

****1/2

Ruim 40 procent van de Amerikaanse vrouwen krijgt ooit te maken met seksueel geweld. Minder dan 20 procent van die gevallen wordt gemeld bij de politie, nog geen procent leidt tot een veroordeling. De onthutsende cijfers in het nawoord van 'Na die nacht', de nieuwe, alweer keiharde misdaadroman van Karin Slaughter passen in de strijd die de queen of crime uit Atlanta, Georgia al ruim twee decennia voert tegen vrouwenhaat, seksisme en seksueel misbruik. Niet alleen in haar al meer dan twintig literaire thrillers, maar ook onomwonden in interviews. Daarin noemt ze boze witte mannen weleens 'de dodelijkste wezens op aarde, net na muggen misschien' en vertelt ze vaak hoe ze aan haar vaste thematiek als schrijver kwam: opa mishandelde oma, maar iedereen in de familie zweeg. Precies door die stilte kon hij zijn gang blijven gaan, tot hij - 'godzijdank' - op een dag doodviel. Expliciete beschrijvingen van gruwelijkheden werden Slaughters handelsmerk. Niet omdat ze erop uit is lezers te choqueren, wel om te laten zien 'hoe smerig en traumatisch het allemaal is'.

Maar meer nog dan over de wonden gaat het bij Slaughter altijd over de littekens die slachtoffers levenslang meedragen. Over hoe ze daarbovenop vaak te maken krijgen met victimblaming, ook binnen het rechtssysteem. Slaughters realistische fictie en de bijbehorende boodschap resoneren sterk bij lezers wereldwijd: met ruim 40 miljoen verkochte exemplaren is ze één van de meest gelezen auteurs ter wereld. Ook tv-bonzen vallen na twintig jaar eindelijk voor haar heftige, vrouwgeoriënteerde thema's. Waren die vroeger in hun ogen 'te lastig', dan werden ze sinds MeToo plots lucratief. Netflix scoorde een hit met de tv-versie van 'Pieces of Her' ('Gespleten') en op Disney+ loopt 'Will Trent', een serie over de dyslexische rechercheur uit tien - en nu elf - van haar bestsellers. Andere titels zitten in de pijplijn.

In 'Na die nacht' gaat Will Trent samen met zijn geliefde Sara Linton undercover in een rijkeluisclub, op zoek naar een verkrachter. 'Maak een lijst van alles waar je bang voor bent. Kijk bovenaan. Dat ben ik,' laat hij zijn prooien op voorhand weten via een tekstbericht. Zijn modus operandi: vrouwen spiken met een verkrachtingsdrug, ontvoeren en dagenlang misbruiken. Arts Sara wordt voor het eerst met zijn wandaden geconfronteerd wanneer een zwaargewond slachtoffer 's nachts op haar spoeddienst belandt. Een zware dobber, want ook haar wereld spatte vijftien jaar eerder uiteen na een verkrachting. Wanneer ze later voor de rechtbank getuigt, blijkt er een mogelijk verband te zijn met wat haar destijds overkwam. Will en Sara blijven in 'Na die nacht' moedig hun rugzakjes vol verdriet torsen, maar sentimentaliteit staat ook deze keer niet in Slaughters boekje. Indringende karakterschetsen en oprechte ontroering des te meer. En - oef - geregeld ook een komische noot, in de vorm van Trents chihuahua Betty, die sinds 'Will Trent' een echte socialemediaster is geworden.

Vooral Slaughters woedekreten klinken anno 2023 krachtiger dan ooit. Woedekreten naar plegers van seksueel geweld, naar misogyne alfamannetjes en naar milde rechters, zeker voor witte, geprivilegieerde daders. Met evenveel vuur spuwt ze naar de Serena Joys van deze wereld, vrouwen die - net als het personage in 'The Handmaid's Tale' - hun eigen sekse verraden door mannelijke misdaden te faciliteren. Wat de schrijfster vindt dat zij verdienen voor zoveel collaboratie, daar windt ze in de ontknoping geen doekjes om. 'Na die nacht' is alweer een mokerslag van een roman over de naweeën van geweld. Een intens boek waar je geregeld heel stil van wordt - en een geweldig goed geschreven thriller, dat ook. Voorlopig stoot niemand koningin Slaughter van haar troon.