De hongerspelen

Elk jaar beklimt de burgemeester van Panem het spreekgestoelte en leest hij het volk de geschiedenis van Panem voor, het land dat verrees uit de as van een gebied dat ooit Noord-Amerika heette. Hij somt de rampen op: de droogtes, de stormen, de branden en de oprukkende zee die zoveel land verzwolg. Hij vertelt ook over de bloedige oorlog om het beetje voedsel dat nog was overgebleven. Het resultaat? Panem. Een schitterend Capitool, omringd door dertien districten, dat zijn inwoners vrede en voorspoed bezorgde. De Donkere Dagen kwamen echter, met name de opstand van de districten tegen het Capitool. Twaalf van hen werden verslagen en het dertiende werd met de grond gelijkgemaakt. Het Verdrag van het verraad zorgde voor nieuwe wetten die de vrede en de rust zouden garanderen. Eenmaal per jaar wil men iedereen eraan herinneren dat de Donkere Dagen nooit of te nimmer mogen weerkeren. Dit gebeurt door het organiseren van de hongerspelen. Alle twaalf districten moeten als straf voor de gewezen opstand één meisje en één jongen leveren die deelnemen. Zij worden opgesloten in een enorme openluchtarena en vechten wekenlang op leven en dood met elkaar. De overblijver mag terugkeren naar zijn of haar gezin. Dit jaar is het de beurt aan Katniss om deel te nemen aan de spelen. Zij biedt zich vrijwillig aan om de plaats van haar zusje Prim in te nemen.
De hongerspelen is een meeslepend verhaal over trouw, liefde en vriendschap, maar beschrijft tevens het gevecht tegen de honger en een gewisse dood van een meisje dat er alles voor doet om zichzelf en haar gezin ervan te redden. Het vertelt hoe, ondanks het feit dat de mens evolueert, het primitieve nooit veraf is. Suzanne Collins sleurt haar lezers mee in het avontuur van het jonge, beproefde meisje Katniss. [Tim Ruysen]