Het mooie meisje

Het mooie meisje is een prentenboek dat door zijn uitzonderlijk groot formaat, maar ook door de prenten van Goele Dewanckel onmiddellijk opvalt. Wanneer we het prentenboek een eerste maal doorbladeren springen telkens de paginagrote intrigerende portretten van Dewanckel in het oog. Gezichten van allerlei kleur en vorm, jong en oud, mannen en vrouwen, al dan niet aantrekkelijk, kijken ons aan. Slechts twee keer wordt de portrettengalerij doorbroken, eerst door een dubbelpaginagrote tekstloze prent, waarop ik gedeeltelijk een dier in een rode plas (bloed?) kan ontwaren. Iets later wordt de pagina gevuld door een brandend vuur in de vorm van een mensenhart, en op de allerlaatste prent keert een meisje met lange vlechten zich van ons af en kijkt naar een bos. Ook al vertellen de prenten op zich niet het verhaal, en kan ik nog niet de zin van het geheel achterhalen, toch is alles wat ik zie al bijzonder fascinerend en boeiend. En dan is er de tekst van Pieter van Oudheusden. Het verhaal leest als een sprookje, als een gedicht. Het gaat over een meisje dat zo mooi is, dat alles en iedereen eerbiedig stil wordt als zij langskomt. Tot een jonge, verliefde brugwachter haar op een dag verwijt dat ze geen hart heeft. Plots beseft het mooie meisje dat ze iets mist wat alle lelijke en domme mensen om haar heen wel hebben en ze gaat wanhopig op zoek naar een hart. Als de natuur haar geen hart gegeven heeft, moet ze er misschien een laten maken? Ze laat een steenhouwer, een kunstschilder en een smid een hart voor haar maken, maar ze wordt er niet vrolijker van. Ze gaat zelfs bij de slager om een koeienhart en bij de bakker om een hart van speculaas. Voor al die nepharten geeft ze telkens een stuk van haar schoonheid prijs: haar glimlach, haar vlechten, haar witte tanden. Niemand wil echter met een kus van het mooie meisje betaald worden, want niemand wil zijn hart aan haar verliezen. Wanneer het inmiddels lelijke meisje ten einde raad is, biedt een lieve, oude vrouw aan dat ze haar hart mag hebben als ze binnenkort doodgaat. Maar voor het zover is, trekt het meisje bij de vrouw in en verzorgt haar liefdevol. En zo krijgt het meisje toch nog een hart...En zelfs de brugwachter duikt weer op. Ook al is het best een 'moraliserend' verhaal, toch komt dat niet storend over. Van Oudheusden weet steeds de juiste toon te vinden en de juiste woorden te gebruiken, en samen met Dewanckels mooie prenten levert dit een parel van een boek op. En ondanks het feit dat het ver af staat van de doorsnee prentenboeken voor jonge kinderen, is dit boek m.i. wél perfect toegankelijk voor deze leeftijdsgroep. [Karin Van Camp]