Sint-Juttemis

Op een snikhete zomerdag krijgt de Amsterdamse Margot van der Molen een telefoontje vanuit Frankrijk. Jean-Michel, vriend van Margot en broer van de beroemde filmster Christophe Dralas, meldt haar dat in het Parijse psychiatrisch ziekenhuis Sainte-Anne een man in coma is opgenomen. De man lijkt verdacht veel op zijn broer Christophe. Jean-Michel voelt zich echter niet meteen geroepen om de identificatie van de patiënt te gaan verifiëren ? als het zijn broer echt is, dan zal hij wel weer komedie spelen ? en hij vraagt Margot dit in zijn plaats te doen. Zij is immers degene die Christophe het beste kent, die opgegroeid is met hem en slechts drie weken met hem in leeftijd scheelt. In allerijl vertrekt Margot samen met haar stiefdochter en schoonmoeder naar Parijs. Gedurende de hele autorit blijft ze ervan overtuigd dat dit een grap is en dat ze een of andere zwerver in het ziekenhuisbed zal aantreffen. Wanneer blijkt dat het wel degelijk om Christophe gaat, zit ze met de handen in het haar. Daar staat ze dan in Parijs: haar "naaste naaste" heeft zich van zichzelf gedissocieerd en er zijn twee vrouwen bij haar waar ze het niet eens goed mee kan vinden. Noodgedwongen nemen de drie dames hun intrek in het piepkleine appartementje van Christophe. Iedere dag gaat Margot bij hem op bezoek en haalt herinneringen op, want de behandelende arts heeft haar verzekerd dat dit de beste manier is om een gedissocieerd persoon uit zijn comateuze toestand te halen. Iedere dag komt Margot ook meer dingen aan de weet over de persoon waarvan ze alles meende te weten.

Sint-Juttemis is de zoveelste ijzersterke roman van Maria Stahlie. De cover van het boek - een nogal oude foto van twee boksende jongetjes waarbij de ene duidelijk sterker is dan de andere - verraadt op het eerste gezicht niet veel. Na een tijd komt men tot de vaststelling dat het de vriendschapsrelatie tussen Christophe en Sasja zou kunnen voorstellen: Sasja, het winnende jongetje, brengt Christophe de genadeslag toe met zijn filosofietjes, waardoor de laatste in een coma zal raken. Het zou echter ook kunnen gaan over de vriendschap tussen Christophe en Margot. In die interpretatie zou Margot de verliezende partij zijn; ze dacht alles te weten over Christophe, maar dat blijkt slechts een illusie. De lectuur van dit boek is zeker niet gemakkelijk: binnen het verhaal worden lange flashbacks beschreven, gedachtestromen, waardoor je niet altijd direct weet in wiens geest je zit te kijken. De spannende verhaallijn zorgt er echter voor dat je het boek in een ruk uitleest. Weinig auteurs kunnen het simpele gegeven dat in deze toch wel dikke roman beschreven staat, spannend houden tot de laatste regel. Stahlie slaagt er meesterlijk in. [Katrien Cooreman]