La possibilité d'une île

Hem mag dan net de Prix Goncourt 2005 zijn ontgaan, provocateur Houellebecq (1958) weet zich hoe dan ook verzekerd van publiciteit en succes. Cultuurpessimisme doet het goed, zeker als je het aanlengt met wat libidineuze praktijken en spirituele toekomstvisies. Hoofdpersoon Daniël is een cabaretier van het cynisch-ranzige soort die de deprimerende aftakeling ziet naderen, maar dank zij zijn aan de Elohim-sekte afgestane DNA nu eeuwig voortleeft, zoals blijkt uit het commentaar van zijn gemuteerde klonen Daniël 24 en 25. De sekte, geïnspireerd op de Raëliaanse beweging, groeit uit tot Kerk, proclameert een hedonistische heilsboodschap, maar is 2000 jaar later gedoemd tot passieloos leven in paradijselijke reservaten. Hoog tijd het Paradijs weer te ontvluchten: terug naar de (gedegenereerde) natuur. Niet bijster origineel deze neo-romantiek, maar de geponeerde visies prikkelen weer vinnig de geest en daar gaat het tenslotte om.