De alchemist

De Ier Michael Scott staat in de Anglicaanse wereld bekend om zijn grote kennis van (Ierse en Keltische) mythologie en folklore. Die kennis spreidt hij graag tentoon in zijn boeken, die meestal fantasy bevatten voor zowel volwassenen als kinderen.

In De alchemist, het eerste deel van wat een zesdelige fantasyserie moet worden en maandenlang een hit van de 'New York Times'-bestsellerslijst, heeft Scott een beroep gedaan op de complete wereldmythologie, die hij ? helaas ? geheel uit zijn historisch verband heeft gerukt.

In het onwaarschijnlijke verhaal dat begint in het hedendaagse San Francisco en zich van daaruit gaandeweg verplaatst naar een onbekende 'schaduwwereld', ontmoet je niet alleen de op historische figuren gebaseerde hoofdpersonages Nicholas Flamel (een 14e-eeuwse Franse alchemist en voor velen bekend van Harry Potter), zijn echtgenote Perenelle en zijn aartsvijand John Dee (een 16e-eeuwse Britse humanist, filosoof, astroloog en adviseur van Elizabeth I, die zowel de wereld van de wetenschap als van de magie bestudeerde). Er is ook sprake van de Griekse Hekate (de godin van de tovenarij, die Scott misplaatst in de Wereldboom uit de Noorse mythologie laat wonen) en de doorgaans als een kat voorgestelde Egyptische vruchtbaarheidsgodin Bastet, die als goed en kwaad tegen elkaar strijden.

Een appendix met zinvolle uitleg en verwijzingen naar alle historische en mythologische (plaats)namen ? variërend van Beowulf en koning Arthur tot Shakespeare en Jeanne D'Arc ? wordt node gemist, maar is als zodanig nog wel overkomelijk. Wat werkelijk stoort, is de zinloze overdosis op actie gerichte magie die je als lezer vanaf het begin onophoudelijk krijgt toegediend.

Zo is het getover niet van de lucht wanneer de 15-jarige tweeling Josh en Sophie Newman onbedoeld betrokken raken bij de strijd tussen enerzijds de goedaardige Nicholas Flamel en zijn volgelingen, en anderzijds de kwaadaardige Dee, marionet van de "Duistere Alouden", die de moderne wereld ten onder willen laten gaan. Oeverloze lange beschrijvingen van bv. verlichtende toverballen die alle lucht uit de ruimte zuigen, boeken van de planken rukken, tapijten doen oprollen en uiteindelijk krachtige explosies veroorzaken, gaan ten koste van stijl, sfeer, beeld en personages. Die hollen van het ene ongeloofwaardig geschetste magische gevecht naar het andere, zonder je enig inzicht te geven in hun psyche, hun gedachten, angsten en twijfels.

Inzet van de strijd tussen Flamel en Dee is de onoorspronkelijke Codex, een boek vol kennis en wetenschap, dat gevuld is met ingewikkelde betoveringen en bezweringen. In het boek blijft bovendien de formule voor de steen der wijzen, het geheim tot het eeuwige leven, besloten. Volgens deze Codex is de tweeling voorbestemd een cruciale rol te spelen in de strijd tegen de "Duistere Alouden". Dat Sophie en Josh in die strijd tegenover elkaar komen te staan is voorspelbaar vanaf de eerste bladzijden. Natuurlijk wacht Scott met het uit laten komen van de voorspelling tot je de ruim 300 bladzijden overdosis actie en magie hebt doorgeworsteld (en overleefd). Zo creëert ze de ideale 'cliffhanger' om verstokte fantasyfans te doen uitkijken naar de opvolger van De Alchemist. [Mirjam Noorduijn]