Lea

Twee mannen van middelbare leeftijd ontmoeten elkaar op een winderig terras in Saint-Rémy. Adrian Herzog en Martijn van Vliet blijken meer gemeenschappelijk te hebben dan dat ze zich beiden op de terugreis naar Bern bevinden. Herzog, tevens de ik-persoon van het verhaal, heeft zojuist een bezoek gebracht aan zijn dochter, die in Avignon in een kliniek werkt en met wie hij een onderkoelde relatie onderhoudt. Wat Van Vliet naar Saint-Rémy heeft gebracht wordt tijdens de lange terugreis langzamerhand duidelijk, wanneer hij Herzog het verhaal van zijn dochter Lea uit de doeken doet. Lea is acht als haar moeder aan leukemie overlijdt en sindsdien ontroostbaar. Als ze op een dag een straatvioliste ziet spelen, raakt ze hierdoor zo geboeid dat ze haar verdriet voor een moment vergeet. Daarop besluit haar vader om een viool voor haar te kopen. Lea neemt lessen bij de muzieklerares Marie Pasteur, bij wie ze zich al snel tot een begaafde violiste ontwikkelt. Het beste is niet goed genoeg voor haar. Weldra gaat Lea zo in het spelen op dat zij langzaam maar zeker van haar vader vervreemd geraakt. Als zij vervolgens helemaal in de ban raakt van haar nieuwe muziekleraar David Lévy, komt het tot een breuk tussen Lea en haar vader. Wanneer Lévy uiteindelijk voor een andere vrouw kiest, stort Lea in en raakt ze haar viool niet meer aan. Opnieuw besluit Van Vliet om een viool voor haar te kopen, de uiterst kostbare en zeldzame Guarneri del Gesu. Deze behoort aan een sjofele, oude man toe, die Van Vliet toezegt dat hij de viool gratis kan meenemen als hij het partijtje schaak van hem wint. Natuurlijk verliest Van Vliet. Om de viool alsnog te kunnen bekostigen moet hij veel geld van zijn onderzoeksinstituut verdonkeremanen. Het kan hem niet schelen, want het geluk van Lea gaat hem boven alles. Het zal echter dramatisch uitpakken. Lea gaat weliswaar weer op toernee, maar de passie voor het spelen is er niet meer. Wanneer zij in Stockholm nog een speciale toegift voor de receptionist van het hotel speelt, stort zij opnieuw in en slaat de Guarneri del Gesu stuk op de trapleuning. Spoedig daarna wordt zij opgenomen in het hospitium in Saint-Rémy.
Lea is een mooie, ingetogen roman over de helende en vernietigende kracht van de kunst, die zich langzaam als een muziekstuk ontrolt. Het gaat tevens, zoals alle boeken van Pascal Mercier, over gewetens- en loyaliteitsconflicten. Maar Lea is van al Merciers romans de evenwichtigste tot nog toe. De auteur, die nogal eens de neiging heeft om zich te verliezen in al te breedsprakige en wijdlopige thema's, beperkt zich deze keer tot de zuiver persoonlijke relatie tussen vader en dochter, wat de overzichtelijkheid van het verhaal ten goede komt. Ook is het aantal personages beperkt, waardoor ze beter uit de verf komen en meer van vlees en bloed zijn. Dat Saint-Rémy wel een erg voor de hand liggende metafoor is, zij hem bij deze vergeven. [Jolies Heij]