De Zee van Monsters

De Zee van Monsters is het tweede boek in de reeks 'Percy Jackson en de Olympiërs'. In 2009 maakte het jonge lezerspubliek al kennis met Percy, een jonge, Griekse halfbloed. Samen met hem trokken ze op avontuur in De bliksemdief. In dit tweede deel is kamp Halfbloed, het zomerkamp van de godenkinderen, in gevaar. De boom Thalia, die het kamp beschermt tegen indringers van buitenaf, werd vergiftigd. Hierdoor vervagen de grenzen van de magische wereld en worden de kinderen en hun kampleiders belaagd door allerlei monsters. Er is maar een oplossing om het kamp te redden en dat is het Gulden Vlies... Samen met Annabeth en zijn halfbroer Tyson reist Percy af naar de Zee van Monsters om daar het magische tegengif te vinden. De drie kinderen komen in een wervelend avontuur terecht en moeten het opnemen tegen monsters en woeste piraten. Maar ook hun eigen kampgenoten komen roet in het eten gooien. Zo worden ze opnieuw achterna gezeten door Luuk, die de hele godenwereld wil vernietigen. En ook Clarisse, de dochter van Ares, zorgt voor heel wat problemen om het Gulden Vlies tijdig ter bestemming te brengen.

De Zee van Monsters volgt dezelfde verhaalstructuur als het eerste deel. In beide boeken krijgt Percy problemen op school, waardoor hij in kamp Halfbloed belandt. Van daaruit vertrekt hij op queeste en neemt hij het op tegen allerlei monsters uit de Griekse mythologie. Aan het eind van het verhaal komt de held weer in het kamp terecht en wordt de aanzet gegeven voor het volgend avontuur. Wie het eerste boek las, herkent vrij snel deze terugkerende structuur en dit doet afbreuk aan de spanning die Riordan stelselmatig probeert op te bouwen. Het enige spanningselement is de verdere onthulling van de voorspelling van het Orakel. Maar dit element doet dan weer erg aan Harry Potter denken en dat is voor de lezer eerder een déjà vu dan een motivatie om de volledige serie te lezen.

Enkele nieuwe personages doen hun intrede. De belangrijkste is Tyson, een cycloop en Percy's halfbroer. De verhouding tussen beide broers krijgt een centrale plaats in het verhaal, maar had nog beter uitgewerkt kunnen worden. Dit geldt ook voor de andere personages en hun onderlinge verhoudingen. Riordan blijft te vaag met het beschrijven van gevoelens, waardoor lezers zich minder snel zullen herkennen in de verschillende personages.

Terwijl de verfilming van het eerste boek in Amerika en Europa furore maakt, is De Zee van monsters een beetje teleurstellend. Jammer, want de Griekse godenwereld lijkt een prachtig en origineel kader voor het uitwerken van deze fantasyreeks. [Sofie Van Gelder]