De vlucht van de slaaf

Er was eens… een Duitse schrijver die een ambitieus plan had opgevat. Hij droomde van een eigentijds fantasyverhaal over twee gedoemde geliefden. Het mocht echter geen klassiek verhaal zijn naar analogie van Romeo en Julia. Hij koos dus voor een bijzondere locatie: een snikhete woestijn in het fictieve Aventurië. Hij weekte zijn verhaal in een magisch sausje van sprookjes van Duizend-en-één-nacht en daar ontstond het eerste boek van een nieuwe reeks, ‘Ravenstorm’. In De vlucht van de slaaf worden we het verhaal ingeleid via een raamvertelling. De oude en befaamde verhalenverteller, Mahmud, trekt door de straten en vertelt het onfortuinlijke relaas van Omar en Melikae. Omar is een slaaf, die wordt vrijgelaten nadat hij het leven redt van zijn meester, de rijke handelaar Abu Feisal. Als beloning vraagt hij Feisal om de hand van diens dochter, Melikae. Abu Feisal wordt woedend en wil Omar zwaar straffen. Ook voor Melikae is de situatie uitzichtloos, want haar vader wil haar uithuwelijken aan een oude man. Samen met Omar en twee bedienden vlucht Melikae de woestijn in. Het viertal slaagt erin de soldaten van Abu Feisal af te schudden, maar staat voor een zware beproeving: de tocht door de verraderlijke woestijn. Als blijkt dat Melikae’s vader de zwarte magiër, Abu Djenna, heeft ingezet om hen op te sporen, beseffen ze echter dat de woestijn nog het minste van hun zorgen is.
Een verhaal over een gedoemde liefde is weinig vernieuwend, maar Bernhard Hennen neemt gelukkig de tijd om langzaam op te bouwen en zijn verhaal met een aantal frisse ideeën te injecteren. Elk hoofdstuk wisselt hij van vertelstandpunt, zodat we niet enkel Melikae’s en Omars gedachten leren kennen, maar ook die van de twee bedienden: de kritische slavin Neraida en de trouwe lijfwacht Fendal. Af en toe onderbreekt de auteur het verhaal door terug te keren naar het heden en dus naar de verteller en zijn publiek. Dit vertraagt het verhaal niet, maar bouwt integendeel spanning op.
Op een bepaald moment begin je te vermoeden dat sprookje en werkelijkheid wel eens door elkaar zouden kunnen lopen. Het wordt nergens uitgesproken, maar het lijkt erop dat de zwarte magiër die Omar en Melikae op de hielen zit, ook in werkelijkheid bestaat en achter Mahmud, de verteller van dit verhaal aan zit. Dit gegeven creëert heel wat nieuwe plotmogelijkheden, waar helaas in dit boek (nog?) niets mee wordt gedaan. De personages komen af en toe wat stereotiep over. De mannen zijn over het algemeen mopperende bromberen en de vrouwen eigenwijze wezens. Klein minpunt in dit boek is de houterige vertaling, en een dt-fout spant de kroon. De onverwachte plotwending aan het einde kan de lezer niet helemaal op sleeptouw nemen. De verhaallijn van Omar en Melikae werd immers plots op een zijspoor gezet, wat alleen maar verwarrend werkte. Als Hennen in het volgende boek iets meer consistentie aanbrengt, kan ‘Ravenstorm’ wellicht nog groeien tot een intrigerende reeks. [Kim Michiels]