Solo

Tijdens de voorstelling van zijn 29ste thriller, gisteren in Blankenberge, liet Aspe het zich bij hoge uitzondering dan toch eens ontvallen: 'Ik ben écht tevreden over dit boek. Er is altijd wel iets dat ik niet honderd procent geslaagd vind maar Solo zit helemaal goed.'

Dit nieuwe avontuur rond speurders Van In en Versavel is dan ook een buitenbeentje in de lange Aspe-reeks. 'Om te beginnen geef ik van bij het begin weg wie de dader is', zegt de auteur. 'Dat doe ik normaal niet, maar in dit verhaal moet alle spanning komen van hoe ze de dader vinden.'

Dit wordt voor de trouwe Aspe-lezer dus een iets andere leeservaring?

'Het wordt wellicht even wennen. Er wordt wel eens beweerd dat Aspe nooit eens iets anders doet, wel: voilà. Bovendien zit er ook een politiek kantje aan dit boek. Het gaat over een man die besluit seriemoordenaar te worden en daar een luguber plan voor bedenkt: hij bouwt een guillotine. Zijn eerste slachtoffer is de burgemeester van faciliteitengemeente Linkebeek en hij hangt een kaartje aan zijn teen met Vliegt de blauwvoet? Storm op zee! Wanneer het lijk gevonden wordt, denkt iedereen aan Vlaamse extremisten. Er ontstaat onrust in het land en die wordt er niet minder op wanneer iets later een moord wordt gepleegd op een Vlaams Belanger met de boodschap Hier j'étais con, aujourd'hui je suis connu, waardoor meteen aan een vergelding wordt gedacht. De seriemoordenaar heeft geen politieke bedoelingen maar hij zet het land wel in rep en roer waardoor Van In het uitzonderlijk moeilijk krijgt om uit te vissen wat er aan de hand is.'

Ver heb je niet moeten zoeken naar je onderwerp, gewoon elke dag de krant lezen...

'En toch was mijn uitgangspunt die seriemoordenaar. De perikelen rond de regeringsvorming waren evenwel zo aanwezig de jongste maanden, dat ik ze met die seriemoorden heb gecombineerd. Bovendien maakte ik me de bedenking dat spanningen tussen bevolkingsgroepen bijna overal ter wereld uiteindelijk uitmonden in oorlog. Bij ons bestaan de problemen al 150 jaar, zonder dat er ook maar een druppel bloed is gevloeid. Er wordt veel gezeverd en gedreigd, maar er gebeurt niets. Je kunt je wel afvragen welke kant het in ons land op zou gaan, mocht er toch eens geweld worden gebruikt.'

Vrees je daarvoor?

'De kans wordt groter naarmate het economisch slechter gaat. Als de armoede stilletjes aan binnensluipt, zouden mensen wel eens domme dingen kunnen doen.'

Ventileer je ook je eigen ongenoegen over de politieke gang van zaken via dit misdaadverhaal?

'Voor een deel wel. Ik kom vaak in het buitenland en telkens weer krijg ik de vraag hoe het nu zit tussen Vlamingen en Franstaligen. Doorgaans worden Vlamingen afgeschilderd als extremisten, de Franstaligen als slachtoffers. Elke keer moet ik uitleggen dat 99 procent van de Vlamingen geen extremisten zijn en dat het probleem in Brussel zit. Het hele land wordt gegijzeld door 60 à 70.000 Franstaligen die in een Vlaamse gemeente wonen en het vertikken Nederlands te leren. Ik vind het maar normaal dat je de taal leert van de plaats waar je woont. Niet de Walen blokkeren het land, wel het FDF.'

Als het even meewil ben je over een jaar óók politicus want je gaat bij de gemeenteraadsverkiezingen op de VLD-lijst staan. Ga jij het anders aanpakken?

'Ik sta op die lijst om mijn steun te betuigen aan het goede beleid dat Blankenberge een heel stuk heeft verbeterd. Maar ik zal nooit een mandaat opnemen. De politiek moet je overlaten aan mensen die daar bekwaam voor zijn.'

Tenslotte: zit boek nummer 30 al in de pijplijn?

'Jazeker, ik heb zelfs al de titel: Eiland. Het verhaal begint op een Frans eilandje voor de kust van Bretagne. Daar woont een Vlaming die vermist is en dood wordt gevonden op een eilandje in Brugge. Normaal zou er in Brugge trouwens ook een feest worden gehouden ter gelegenheid van nummer 30.'