Bisjou

Bisjou is het vierde deel in de reeks over de twee tortelduifjes Sander en Alien. De titel is een samentrekking van de Franse woorden bijou (juweel) en bisou (kus). Het geeft meteen weer dat het thema ‘verliefdheid’ een belangrijke rol speelt. Net als in de vorige delen wordt dit aangevuld met een stevige portie actie. Zo ontstaat er een lichtvoetig verhaal dat gemakkelijk wegleest.
Als Sander in de krant leest dat er tigerkidnappers actief zijn in de regio van Sint-Martens-Latem, is hij er niet gerust op. Omdat Alien daar woont, wil hij haar waarschuwen. Wanneer hij naar haar toegaat, merkt hij dat ze bijzonder veel aandacht besteedt aan haar nieuwe buurjongen Jean-Baptiste. Sander vindt hem al snel een opschepperige betweter. Als hij ook nog eens te weten komt dat Jean-Baptiste Alien een knoert van een ring cadeau heeft gedaan, wordt hij ontzettend jaloers. Hij wil graag dit geschenk overtreffen, en geeft Alien een schattig katje. Alien is er helemaal weg van, en al gauw krijgt het beest ‘Bisjou’ als naam. Als het katje op een dag door de haag naar de buren loopt, gaan ze het snel achterna. Daar merken ze dat de achterdeur open is, terwijl de buren op reis zijn vertrokken. Sanders voorgevoel blijkt te kloppen: de tigerkidnappers zijn wel heel dicht in hun buurt!
Dit betreedt het geijkte pad van het vorige deel, Poedelnaakt. Een wilde achtervolgingsscène, niet al te snuggere kidnappers en vlinders in de buik vormen in beide verhalen de hoofdmoot. Daardoor is het geheel weinig verrassend. De achtervolgingsscène krijgt ook nu weer de nadruk en wordt lang uitgesponnen. De ontknoping is nogal flauw en vergezocht: doordat Bijou in de vijver valt, laat ze een alarm afgaan en komt de politie ter plaatse.
De clichés van de oerdomme, bonkige kidnappers worden zó overdreven in de verf gezet, dat ze als een karikatuur overkomen. De jaloezie die bij Sander de bovenhand krijgt, wordt uitgebreid behandeld en geeft de nodige voeding aan het geheel. De karakters van Sander en Jean-Baptiste staan lijnrecht tegenover elkaar, wat een goede confrontatie vormt.  
Guy Didelez kiest voor een makkelijk leesbaar verhaal met een eenvoudige woordenschat. De liefdesperikelen van Sander en Alien ('Alientjepralientje') maakt hij herkenbaar. Dit boek speelt op veilig door de platgetreden paden van de vorige delen te bewandelen. Makkelijke leeskost voor een ruim doelpubliek. [Kristof Sas]