De mond gesnoerd

In De mond gesnoerd stichten vier studenten brand in een leegstaand gebouw. Wanneer het vuur in alle hevigheid woedt, zien ze echter een radeloos meisje op de ramen bonken, maar het is te laat om haar nog te redden. In paniek vluchten de studenten weg en proberen ze de draad van hun leven weer op te nemen. Enige tijd later krijgt een van hen echter een video waarop hun daden te zien zijn en ze beseffen dat iemand getuige was van hun brandstichting. Het is nu zaak de rangen gesloten te houden en niet in paniek te geraken, maar de afperser houdt hen stevig in zijn greep en dwingt hen nog enkele branden aan te steken. De vier studenten denken dat het telkens om een leegstaand gebouw gaat, maar in de assen wordt elke keer een lijk gevonden. De brandweer en de politie moeten nauw met elkaar samenwerken om de gebeurtenissen te ontrafelen. Daardoor komt rechercheur Olivia Sutherland weer in contact met brandweerman David Hunt, de man die haar twee jaar geleden versierde op het huwelijksfeest van haar zuster en na die ene nacht niets meer van zich heeft laten horen. De twee moeten hun persoonlijke besognes echter aan de kant schuiven want er loopt een moordenaar op vrije voeten.
Is De mond gesnoerd een romantisch verhaal met spannende kantjes, of is het is een thriller met romantische verhaallijnen? Karen Rose blijft ook in haar vijfde vertaalde boek de grenzen tussen de twee genres opzoeken, en dus wordt haar werk bestempeld als ‘romantische suspense’. De zoektocht naar de daders van de branden is dan ook even belangrijk als de romantische gevoelens tussen de twee hoofdpersonages. Het is al vanaf de allereerste bladzijde duidelijk dat Olivia en David bij elkaar zullen belanden, maar toch draaien ze nog bijna een volledig boek om elkaar heen. De mond gesnoerd telt bijna vijfhonderd pagina’s, en hoewel het nergens echt verveelt, had het toch een stuk korter en gebalder gekund, bijvoorbeeld door te snoeien in het grote aantal lange dialogen. Dat had het tempo van het boek, dat nu af en toe stokt, zeker bevorderd. De hoofdstukken waarin David en Olivia centraal staan worden afgewisseld met hoofdstukken die geschreven zijn vanuit het perspectief van de afperser. Rose kiest ervoor om halverwege het boek zo’n overduidelijke hint naar de dader prijs te geven dat je geen grote speurder moet zijn om zijn identiteit te raden. Daardoor verliest het boek veel van zijn spanning. Een vlot leesbaar, goed geschreven, maar al bij al vrij snel vergeten verhaal. [Karen Vandyck]