Pippi Langkous

Deze Pippi Langkous is geïllustreerd door Lauren Child. De meeste prenten bestaan uit collages en overal keren vlinderachtige figuurtjes terug, als een soort Child-logo. Haar stijl is erg herkenbaar, met typerende, ietwat naïef ogende figuurtjes tegen frivole patchwork-achtergronden. Childs Pippi vertoont sterke gelijkenissen met de bekende personages uit haar eigen kinderboeken.
Het is een fris en modern boek. Met zijn grote formaat en letterkorps, grote hoeveelheid witruimte en vele illustraties leent het zich perfect tot voorlezen. Child ging verder dan het louter opnieuw illustreren van het verhaal. Ze interpreteerde het personage op een verrassende en verfrissende manier. Pippi’s nieuwe stijl is fleurig en meisjesachtig, wat je in eerste instantie niet met dit karakter zou associëren. Gelukkig zijn de patronen voldoende ongewoon om bij het personage te passen.
Deze Pippi lijkt in niets op eender welke Pippi die je eerder zag. Opvallend is dat ze op de cover niet even ondeugend, koket en uitdagend lijkt als op sommige andere omslagen. Haar houding straalt eerder verlegenheid uit. In de tekst is er aan Pippi’s franke persoonlijkheid echter niet getornd, wat de indruk van ingetogenheid algauw doet vergeten.
Child weet Pippi’s karakteristieke beweeglijkheid bijzonder goed te vangen. Met haar illustraties en haar spel met de grens tussen woord en beeld slaagt ze er in de energieke, speelse geest van Astrid Lindgren te vatten en zelfs sterker uit de verf te laten komen. Aan de hand van haar kenmerkende collagetechniek creëert ze een illusie van beweging. Daarnaast dragen ook verschillende page turners aan het effect bij.
Een goed voorbeeld van Childs weldoordachte gebruik van opbouw en perspectief is de scène waarin Pippi en Miss Elvira koorddansen. De positie van de figuren, op een diagonale lijn die de bladspiegel doorkruist, in combinatie met hun grootte (Pippi kleiner en achteraan in beeld en daardoor verderaf) brengt een gevoel van diepte teweeg. De koord waarop Pippi en Miss Elvira dansen, bestaat uit zinnen uit de tekst. Dergelijke ingrepen komen in het hele boek voor: zinnen in de vorm van een klappende zweep, waterstralen uit een gieter, traptreden en in de lichtstralen van een zaklantaarn...
Enkele van Childs spitsvondigheden zijn echter gesneuveld in deze Nederlandstalige editie. In de Britse versie wordt de Duitse tongval van de circusdirecteur bijvoorbeeld weergegeven door middel van gotisch schrift. Dat deze en andere ingenieuze typografische elementen niet overgenomen werden, was een bewuste keuze. Volgens redacteur Susan Brooijmans passen deze ingrepen niet bij het concept van een voorleesboek en bracht de praktische uitvoering ervan problemen met zich mee, aangezien de Engelse en Nederlandse tekst niet gelijk lopen. Toch jammer dat sommige leuke details zo verdwijnen.
Deze feesteditie is een boek om van te houden, waarin de essentie van Pippi gevat wordt en waarin er zelfs een nieuwe speelse dimensie, een nieuwe vorm van visuele dynamiek, aan toegevoegd wordt. Een boek dat Pippi een ongezien nieuw imago aanmeet en daarmee zonder enige twijfel een eigen voetstuk verdient.
 
(Dit is een abstract van een artikel van Sara Van den Bossche. De volledige tekst is verschenen in De Leeswelp 8, 2012.)
[Sara Van den Bossche]