Robijn

Robijn is het tweede boek van wat een trilogie lijkt te worden over Kate, Michael en Emma. Ze zijn door hun ouders uit voorzorg achtergelaten in een weeshuis, met de belofte later weer opgehaald te worden. Wat hun ouders ook van plan zijn, het is gevaarlijk. De kinderen blijken over bijzondere krachten te bezitten. In Smaragd, het eerste deel, gaan ze met de hulp van dr. Pym, een oude tovenaar, op zoek naar de Boeken van het Begin (tevens de titel van de hele reeks), en gaat Kate na een hele reeks avonturen een verbond aan met de Atlas, het Boek van de Tijd. Dat stelt haar in staat door de tijd te reizen.
Bij het begin van Robijn zijn er twee jaren verstreken en zijn de drie kinderen opnieuw ondergebracht in een weeshuis. Maar het gevaar vindt hen toch. Wanneer het weeshuis overvallen wordt, probeert Kate met een van de belagers naar het verleden te gaan om hem daar af te schudden, maar ze raakt gescheiden van de Atlas en zit vast in 1899. Binnen een paar dagen zal daar de Afscheiding plaatsvinden, het moment waarop de magische wereld zich afsplitst van de gewone mensenwereld en onzichtbaar wordt. Ze ontmoet er Rafe, de leider van een groep dievenkinderen, en tussen hen groeit iets sterks. Maar Rafe is voorbestemd om de volgende Magnus Ominus te worden, de aartsvijand tegen wie Kate, Michael en Emma in de toekomst al hebben gevochten, de man die ervoor verantwoordelijk is dat hun ouders al jaren gevangenzitten. Kate wil Rafe beschermen, maar precies omdat hij van haar houdt, zal hij om haar te redden een vreselijke beslissing nemen.
In het heden proberen Michael en Emma ondertussen samen met dr. Prym het volgende boek te vinden, in de hoop dat Kate zich alsnog bij hen zal kunnen voegen. Het wordt een gevaarlijke avonturentocht met veel obstakels, waarbij Michael zich ontpopt van kleine jongen met een grote mond en onuitstaanbare eigendunk tot een dappere adolescent. Hij is degene voor wie de Kroniek, het Boek van het Leven, bedoeld is. Robijn is in die zin het verhaal van zijn volwassenwording.
John Stephens wisselt de verhaallijnen af. Het grootste deel van de tijd krijgt de lezer hoofdstuk om hoofdstuk Kate of Michael als hoofdpersoon. Dat verhoogt de spanning en de zin van de lezer om door te gaan, want elk hoofdstuk eindigt op een cliffhanger. Anderzijds kan het ook een beetje vermoeiend gaan werken. De stukken over Michael zijn in een iets jongere stem geschreven, die van Kate wat volwassener aan, maar deze techniek werkt niet helemaal. Soms heb je het gevoel dat de auteur had moeten kiezen voor een van de twee, in plaats van een boek voor jonge tieners enerzijds en dertienplussers (voor wie het toch eigenlijk ook wat te kinderlijk voor geschreven is) anderzijds samen in één verhaal te wringen.
De avonturen en personages van Robijn zijn onderhoudend, maar neigen soms naar het cliché (of contracliché, want van Stephens wordt wel eens gezegd dat hij de wereld van Tolkien op zijn kop heeft willen zetten). Ik ben niet veel personages tegengekomen die echt memorabel zijn in hun originaliteit en sterkte. Ze liggen telkens iets te dicht aan bij figuren die al bestaan, soms in meerdere vormen. Anderzijds bestaat er geen twijfel over dat dit een lekker-leeservaring zal zijn voor heel veel jonge lezers die houden van tovenarij en avontuur. [Kirstin Vanlierde]