De terugkeer van de koning

Bij de veelbesproken verfilming van In de ban van de ring, waren er twee zaken die het meest in vraag gesteld werden. Het eerste was of men zo'n boek wel kon verfilmen. Het tweede was of de film ook de mensen die het boek nog niet gelezen hadden, zou aanzetten tot het lezen ervan. Ondertussen is duidelijk dat beide vragen uiterst positief beantwoord kunnen worden. Laat het beoordelen van een film dan nog subjectief zijn, tegenover de naakte cijfers bestaat er weinig verhaal. In november bracht uitgeverij Het Spectrum de 45e druk van De twee torens op de markt met een nieuwe cover. Vijf maanden later ligt de zgn. filmeditie in de winkel, de 50e druk. Zes drukken in vijf maanden van een boek dat vijftig jaar oud is en waarvan de film pas op het eind van 2002 in roulatie komt. Er mag dus met recht en reden gezegd worden dat de film de mensen aan het lezen heeft gezet, al was het maar omdat men niet kon wachten om te weten hoe de film zou aflopen.

De twee torens bestaat, zoals elk van de drie delen, uit twee boeken. Het derde boek volgt Aragorn, Legolas en Gimli die op zoek gaan naar Merijn en Pepijn, de twee hobbits die door Orks gevangen meegevoerd worden. Ze ontmoeten uiteindelijk Gandalf weer. De orks worden door de ruiters van Rohan in de pan gehakt en de hobbits weten te ontsnappen en komen bij Enten, boomherders, terecht. De reünie komt er wanneer de tovenaar Saruman de rekening gepresenteerd wordt. In het vierde boek trekken de twee andere reisgenoten Frodo en Sam verder op hun queeste naar Mordor, waar ze de ring moeten vernietigen. Ze trekken door desolate landschappen en krijgen het gezelschap van Gollem. Aangezien alle poorten naar Mordor dicht zijn, wagen ze hun kans langs Cirith Ungol, een bergpas bewaakt door een reusachtige spin. Dit tweede deel eindigt opnieuw op een dijk van een klifhanger en dat zal met het tweede deel van de film niet anders zijn.

De terugkeer van de koning laat de lezer evenwel nog een hele tijd op zijn honger, want boek vijf volgt weer de andere reisgenoten: Gandalf en Pepijn die naar Minas Tirith trekken, Aragorn die met Legolas en Gimli de paden der doden bewandelt, Merijn die met Koning Theoden en de Rohirrim aan de slag van de velden van de Pelennor deelneemt. En wanneer de Zwarte Poort van Mordor opent en het afschuwelijke leger van Sauron uitspuwt, eindigt het vijfde boek. De overgang van de geweldige krijgsdrukte naar de eenzaamheid van Frodo en Sam in het desolate woestijnlandschap van Mordor drukt op de lezer. Een eerste moment van blijdschap maakt al snel plaats voor een groeiende wanhoop om de verwachte climax uitblijft. De ontlading is uiteindelijk enorm en de lezer kan de resterende honderd bladzijden best gebruiken om weer op adem te komen, hoewel er nog een flinke naschok volgt. Na het herlezen van deze beide delen, kijk ik eigenlijk nog meer uit naar de films. Voor de verzamelaars valt nog op te merken dat beide delen voor het eerst onder de imprint Uitgeverij M verschijnen nu Het Spectrum niet langer fictie uitgeeft. [Johan Vanhecke]