Wij samen op stap

In Wij samen op stap bouwt Leo Timmers rond zijn herkenbare voertuigen een hele stad. Centraal staan een jong konijn en zijn moeder, die de stad in gaan voor allerhande kleine boodschappen. Wat op het eerste gezicht een banaal verhaal is, klimt dankzij de sterke beelden van Leo Timmers en de al even sterke woorden van Bart Moeyaert op tot een boek met de waarde van een klassieker.
De illustraties bieden een goed gedoseerde verhouding tussen herkenbare elementen en visuele knipogen. Zo bespeelt de maker een breed publiek: de erg jonge lezer en de ervarener mee- of voorlezer. Ook de dierenfiguren zijn sterk vermenselijkt. Interessant is hoe dit boek, dat oorspronkelijk in het Engels verscheen, naar de Nederlandstalige markt werd omgezet. De Belgische illustrator hield duidelijk rekening met de oorspronkelijke doelgroep, maar de exotische elementen staan de herkenbaarheid voor de Belgische of Nederlandse lezer echter allerminst in de weg. Opvallend is dat Bart Moeyaert in zijn bewerking de aandacht van deze vreemde elementen heeft weggeleid. Naast een grote aandacht voor ritme en klanken, stond voor hem de weergave van het basisverhaal centraal. Zo richt hij meteen ook de aandacht op het universele element uit dit prentenboek: moeder en kind gaan samen op stap en ontdekken gaandeweg de wereld om hen heen.
Door de prenten heen zet Timmers verschillende verhaallijnen uit. Hoewel de drukke decors een uitdaging kunnen vormen voor erg jonge lezers, compenseert hij dat door (vrij) consequent hetzelfde perspectief aan te houden. Wat zijn werk zo sterk maakt, is zijn gave om op het eerste gezicht eenvoudige prenten boordevol prikkelende elementen te stoppen, terwijl het basisgegeven, deels door de keuze voor het hoofdpersonage, aansluit bij een jongere doelgroep. Ook de uitwerking van de illustraties in acrylverf, met grote, kleurrijke dierenfiguren en sterke, levendige kleuren, steunt die profilering.
Timmers heeft de pagina’s strak gecomponeerd. Over de verschillende bladzijden worden figuren herhaald en hun activiteiten verdergezet. Ook binnen de bladzijden is er veel herhaling. Dat het einde van het boek met een verkeersbord uitnodigt tot een herhaling van de leesact, hoeft dan ook niet te verbazen. Ook in de wereld van het kind gaat de verwerking eindeloos door: de gebeurtenissen van de dag krijgen op microniveau plaats in het spel van het kind.
De tekst is eigenlijk van ondergeschikt belang, maar geeft wel dynamiek aan het geheel. De oorspronkelijke tekst maakt uitvoerig gebruik van het onvoltooid deelwoord, een werkwoordvorm die in het Nederlands nauwelijks werkt, maar in het Engels erg gangbaar is. In zijn bewerking komt Moeyaert tot een veel rijkere mix van actie en rust, waarbij werkwoorden in infinitiefvorm afgewisseld worden met vervoegde werkwoorden en zelfstandige naamwoorden. Zonder dat het ooit geforceerd klinkt, goochelt hij bovendien met klanken.
Wij samen op stap is een boek dat bij élk kind terecht moet komen, om het wegwijs te maken in de wondere wereld van woord en beeld.
 
(Dit is een abstract van een artikel van Frauke Pauwels. Het is verschenen in De Leeswelp 9, 2013.)
[Frauke Pauwels]