Oostenrijk

Ze zijn luxueus uitgevoerd, de 'Capitool'-reisgidsen. Ze zijn op glanzend papier gedrukt, hebben een stevige uitklapbare kaft, die nuttig is omdat er kleur- en andere symbolen opstaan, en "meer dan 1000 foto's, illustraties en kaarten", "opengewerkte tekeningen en plattegronden van de belangrijkste bezienswaardigheden". Niet zelden nemen de foto's twee bladen in beslag. Je merkt het aan de prijs, maar wat belangrijker is: de gidsen wegen te veel, 620 gram! Alleen autoreizigers zullen ze mee willen nemen, anderen gebruiken ze als smaakmaker of als naslagwerk.

In de tekst wordt vaak ruimte besteed aan overbekende feiten. We weten dat Beethoven de Negende componeerde en dat Johann Strauss iets met de wals te maken had, maar veel meer komen we niet te weten. Op het blad dat handelt over 'Reizen met de metro' vernemen we dat de deuren naar opzij open schuiven via een tekening met een pijltje dat verwijst naar de richting waarin de deuren schuiven, terwijl een ander pijltje fijntjes de handgreep aanduidt waaraan we moeten trekken om de deuren te openen. Men kan dus niet zeggen dat het boek de reiziger in het ongewisse laat. In een 20-tal bladzijden gaat het boek in op de geschiedenis van Oostenrijk, op sport, muziek, literatuur, architectuur, feesten en het landschap. Tot dat landschap behoren ook vier dieren die met foto en tekst aan ons voorgesteld worden. We lezen dat de gemzen "ideaal zijn aangepast om over steile rotsen te klimmen". Deel één bevat een beschrijving van de stad Wenen, opgedeeld in wijken. Dan volgt de beschrijving van het land per streek. De kleuren op de bladzijden laten toe snel naar de kaart over te gaan. Onder 'Tips voor de Reiziger' vinden we lijsten van restaurants, hotels, buitenactiviteiten en wat u er kunt kopen. Ook dit deel is visueel uitgewerkt: misschien twijfelt u eraan wat een frankfurter worstje is? Misschien vindt u een glazen bol waarin het sneeuwt kitsch? Er staat voor alle zekerheid een foto met de veelzeggende titel 'Sneeuwstormen achter glas'. Vermelden we ten slotte nog de gewichtige, gortdroge stijl en taal. [Gerda Sterk]