De Nachtegaal

Vlaanderen heeft het luisterboek nu volledig ontdekt, en opvallend is dat er vaak naar een mengeling tussen voorlezen en hoorspel wordt gestreefd. Het Geluidshuis bv. brengt met 'heerlijke hoorspelen' hervertellingen van sprookjes uit waarin het voorlezen aangevuld wordt met dialogen, geluidseffecten en enkele liedjes. Bekende stemmen (Warre Borgmans, Tom Van Dyck, Gène Bervoets etc.) werken er aan mee, en de cd's worden verpakt in een aantrekkelijk boekje met veel illustraties van Mark Borgions. De nachtegaal, naar het bekende sprookje van Andersen, verscheen eerder al op cd en bij 'Humo'.

Het verhaal van het sprookje wordt grotendeels behouden, maar ? zoals dat zo vaak het geval is met hedendaagse adaptaties ? Andersens typische uitweidingen, dialogen, de filosofische strekking en de confrontatie met de dood zijn gesneuveld. In de plaats worden enkele personages (de vissen, het keukenmeisje) meer uitgewerkt, de morele boodschap sterker benadrukt en allerlei geinige onzin toegevoegd om een hoorspel van een uur te bekomen. Die onzin is vaak onnozel en weinig origineel (verkeerde geluidsfragmenten, lachen met West-Vlamingen, verwijfde soldaten, zowaar nijlpaarden die 'YO YO YO' rappen over de Nijl, flink wat poep en pies etc.), maar wordt wel aanstekelijk gebracht door de ervaren acteurs. Ze hebben duidelijk met kinderlijk plezier aan dit hoorspel gewerkt, en hun stemmen en de vele geluiden werden uitstekend opgenomen en gemonteerd. Aan het eind van de cd worden de liedjes nog eens herhaald en wordt reclame gemaakt voor het andere 'heerlijke hoorspel' Wilde zwanen.

Het boek is geen getrouwe weergave van het luisterspel. Je krijgt eerst een korte versie van het sprookje en daarna een aantal losse prenten met een minimaal stukje tekst (de tekst van de drie liedjes wordt wel volledig weergegeven). De prenten zorgen voor wat visualisatie bij het luisteren naar de CD. De tekenstijl van Borgions is hoekig, gestileerd en karikaturaal, en sluit aan bij de vormgeving van de late jaren '60 en recentere retroachtige tekenfilms. Bij dit alles overheerst toch het gevoel dat er heel professioneel aan de verpakking en opname van dit verhaal is gewerkt, en dat de vrij magere adaptatie van het sprookje eerder een aanleiding was voor het tentoonspreiden van al dat talent en plezier. [Chris Bulcaen]