Otto-Jan zegt nee tegen lezen
Tommy Greenwald
Boek
Otto-Jan zegt nee tegen lezen
Tommy Greenwald (Auteur), Karin Vanpoucke (Vertaler), Elfi Van Oeteren (Verteller)
Besprekingen
Ria de Schepper
Otto-Jan (ik-figuur) is al zijn hele schoolleven een niet-lezer. Nu hij op de middelbare school zit, wordt dat moeilijker. Hij heeft een afspraak met zijn vriend Tim, die hem in ruil voor ijsjes de inhoud van boeken vertelt. Als Tim afhaakt net voor ze een boekbespreking moeten inleveren, zoekt Otto-Jan een alternatief. Voor het eindproject komt hij in de problemen want dat betekent nog meer boeken lezen. Hij bedenkt een ingenieus plan. Zal dat slagen? Otto-Jan is een sympathieke jongen met veel vrienden. Hij vertelt over hen en typeert hun leefwereld geloofwaardig. Als niet-lezer heeft hij een reputatie hoog te houden. Hij spreekt de lezer direct aan en geeft, verspreid door het verhaal geplaatst, vijfentwintig bladzijden met grappige, vaak hilarische tips om niet te hoeven lezen. Deze zijn gedrukt in een ander, quasihandgeschreven lettertype. Er zit vaart in het verhaal, het is levendig verteld en het slot is verrassend. Het onderwerp, de schrijfstijl, de humor en de luchtige lay-out met enkele zwart-witte tekeningen kunnen niet-grage lezers ertoe aanzetten om dit boek te lezen, ook al is het behoorlijk lijvig en is het taalgebruik niet altijd eenvoudig. Een amusant en origineel leesboek voor zowel boekenwurmen als niet-grage lezers vanaf ca. 11 jaar.
Otto-Jan zegt nee tegen lezen
Nicole Verbeke
ua/an/22 j
Otto-Jan heeft een hekel aan lezen. Hij is dertien jaar en heeft nog nooit een boek uitgelezen. Tim, zijn beste vriend, leest zijn boeken voor school en vat ze voor hem samen in ruil voor een beloning. Op een dag wil Tim niet meer en Otto-Jan moet op zoek naar een andere oplossing. Gelukkig wil Jasper de taak op zich nemen. Alles gaat goed, tot op een bepaald moment ...
Het boek is geschreven in de ik-vorm en Otto-Jan richt zich regelmatig rechtstreeks tot de lezer. Hij geeft onder andere heel wat tips om niet, of toch zo weinig mogelijk, te moeten lezen. Zo bestaat het boek uit 67 korte hoofdstukken (korte hoofdstukken maken het lezen immers aantrekkelijker als je van school enkele hoofdstukken moet lezen). Naarmate het boek vordert, worden deze hoofdstukken wel steeds iets langer. De tekst wordt aangevuld met tekeningen (dit maakt het lezen iets prettiger) en tussen de hoofdstukken in staan allerlei tips (lees enkel het eerste en laatste hoofdstuk, zo weet je waarover een boek gaat en hoe het eindigt. Meer hoef je niet te weten).
Het verhaal is origineel, maar als dit bedoeld is om aan te zetten tot lezen, is de doelstelling niet echt bereikt. Er gebeurt bitter weinig en pas op het einde zit er wat actie in. Het is een nogal saai en 227 pagina's dik boek.