Dat met Leo
Stefan Boonen
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt
Vandaag open
van 10:00 tot 19:00
Beschikbaar
ARhus - afdeling Rumbeke
Vandaag open
van 14:00 tot 18:00
Beschikbaar
Besprekingen
Silvester van der Pol
De mama van Marcus is boos op hem. Dat vindt Marcus heel erg. Oké, hij heeft wat van de taart gesnoept en hij ziet er ook een beetje vuil uit, maar daar zijn goede redenen voor. Vindt Marcus zelf. Maar wat hij ook te berde brengt, mama is en blijft niet te vermurwen. Al gaat Marcus letterlijk op zijn kop staan en belooft hij haar de hemel. Omdat mama hem stuurs haar rug blijft toekeren, beseft het joch dat zijn mooie praatjes niet aanslaan. Totdat hij dat ene, o zo moeilijke woordje laat vallen. In oblong formaat uitgebracht, origineel verhaal waarbij de hevig verontwaardigde moeder consequent met haar rug naar Marcus is getekend op de linkerpagina, wachtend op het sorry-woord. Op de rechterpagina is Marcus druk in de weer zijn schuld te verdoezelen en te verzachten, inclusief allerlei grappige, want doorzichtige pogingen om mama te paaien. De rechterpagina’s zijn afwisselend volledig geïllustreerd of geheel wit gebleven op de kleine Marcus na. Soms staan meerdere Marcussen op een rij in diverse schuldbewuste houdingen. Het lettertype van de teksten had wel wat spannender gekund. Verder geslaagd verhaal over (het belang van het leren) sorry-zeggen. Vanaf ca. 4 jaar.
Sorry
Karen Simaeys
il/pr/01 a
Wat kan Marcus doen om het weer goed te maken? Omdat hij (een klein stukje?) taart opat, zijn kleren vuil maakte en “stomme mama” had gezegd is mama boos. Maar is dat wel terecht? Marcus vindt oorspronkelijk van niet, want het gebeurde allemaal per ongeluk. Alhoewel, … die “stomme mama” misschien niet. Na het zoeken van allerlei excuses komt Marcus er achter dat hij het op een of andere manier goed zal moeten maken. Het wordt een lange zoektocht, terwijl hij eigenlijk maar één woordje zou moeten zeggen.
Laat dat woordje nu net het moeilijkste woordje ter wereld zijn …
Het proces en de struggle om tot het toverwoord te komen wordt knap uitgebeeld en verwoord. De verhaallijn is zo eenvoudig en herkenbaar, de uitwerking ervan maakt het geheel oersterk. Korte, krachtige zinnetjes. Fijne humor, duidelijke taal en een lettertype dat perfect bij het geheel past. Geen woordje teveel!
De knap uitgewerkte, gedetailleerde, humoristische illustraties passen er perfect bij. Net zoals in “Dankjewel” en “Verliefd” maakt de witte achtergrond indruk. Mama staat steeds boos en duidelijk wachtend op de linkerbladzijde afgebeeld. Haar sippe zoon krijgt zijn plaats op de rechterbladzijde. Hun gevoelens en emoties spatten van het blad af en worden pagina na pagina in kleine details aangepast. Als lezer of kijker voel je ze perfect aan. De rechterbladzijde wordt ook soms gebruikt om de uitleg, gedachten en excuses van Marcus vorm te geven. Het sterke wit wordt dan vervangen door een knap uitgewerkte paginagrote illustratie. Als lezer begrijp je zonder veel moeite de twee hoofdrolspelers. Je voelt de spanning en hoopt vooral dat er een happy end aan zit te komen (en gelukkige komt het er ook).
Stefan Boonen en Jan Van Lierde: wat een topcombinatie! Een absolute aanrader … en weet je, als je na het lezen van dit boek nog geen “sorry” kan zeggen, geef je het boek toch gewoon cadeau? Bij mij zou het helpen in ieder geval!
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.