Het lied van mij en jou

Zoë werkt bij een hospice, ze begeleidt mensen op hun laatste reis op haar harp. Dit wordt erg gewaardeerd, maar voor haar is het een uitvlucht. Ze durft niet het podium niet meer op nadat ze een aantal jaren geleden daar een paniekaanval heeft gehad. Haar relatie is vrij uitzichtloos. Al vijf jaar is ze de minnares van een getrouwde man. Haar vader verkoopt het huis waar ze met haar broer woont. Gelukkig heeft ze een vriendin die haar door dik en dun steunt en haar helpt bij de zoektocht wat nu eigenlijk goed is voor Zoë. Gaat het Zoë lukken om zichzelf te vinden en het beste uit het leven te halen? Het verhaal komt vrij traag op gang en verloopt chaotisch. Naast zes (!) hoofdpersonen is er aantal bijpersonen die te pas en onpas in het verhaal verschijnen. Daarnaast wordt er regelmatig een briefwisseling aangehaald van een van de patiënten uit de hospice, wat soms niet op zijn plaats lijkt te zijn. Hierdoor leest het moeizaam en mist het een fijne flow. Kortom; een verhaal met potentie, wanneer het van alle franje was ontdaan.