Springvloed

Het Zweedse echtpaar Cilla en Rolf Börjlind was al actief in het film en- televisiemilieu. Zo schreven ze onder andere de scenario’s voor meer dan twintig Martin Beckfilms. Met Springvloed wagen ze zich voor het eerst aan een thriller in boekvorm. Op het omslag staat ‘een Rönning en Stiltonthriller’ (de namen van de twee hoofdpersonages), wat doet vermoeden dat er nog zullen volgen. Olivia Rönning, studente aan de politieacademie, krijgt van haar mentor een vakantietaak: een analyse maken van een onopgeloste moord. Wat had er anders kunnen worden gedaan met de huidige technieken zoals DNA-onderzoek, geografische analyse en elektronisch afluisteren? Ze neemt een zaak waaraan haar overleden vader heeft gewerkt: een macabere moord op een zwangere vrouw op het strand van Koster in de nazomer van 1987. De daders, alsook de naam van het slachtoffer, bleven onbekend; er waren geen verdachten en geen motief, wel een getuige, een negenjarig jongetje. Olivia probeert zowel de getuige als de voormalige partner van haar vader, Tom Stilton, op te zoeken, maar dat blijkt niet zo eenvoudig. Stilton, een van de beste moordonderzoekers van Zweden met een van de snelste carrières uit de politiegeschiedenis, is nu een dakloze in een bedroevend slechte fysieke staat die geen enkele band heeft met zijn politieverleden. Totdat het daklozenmilieu wordt opgeschrikt door gruwelijke feiten. Zwervers worden op straat in elkaar geslagen, soms voor de ogen van onverschillige voorbijgangers. De gewelddaden worden gefilmd en op internet geplaatst. Redenen genoeg voor Rönning en Stilton om de handen in elkaar te slaan.
Wie Springvloed omwille van zijn trage begin wil wegleggen heeft ongelijk, want het verhaal moet even op gang komen. Er worden veel personages voorgesteld, die in het begin geen verband met elkaar lijken te hebben, maar naar het einde toe past alles naadloos in elkaar. Het is ook wennen aan de snelle scènewisselingen, eigen aan scenario’s voor televisiereeksen, en de filmische details. Naarmate het boek vordert, worden de losse verhaallijnen over daklozen, prostituees, straatkinderen, CEO’s van multinationals en europolitici alsmaar interessanter en de vele subplots raken verweven tot een spannend geheel waarin alle vragen worden beantwoord en de verschillende maatschappelijke lagen toch niet zo ver uit elkaar blijken te liggen. Een vleugje kritiek, zoals in de goede Becktraditie, op de Zweedse verzorgingsstaat die ‘met de grond gelijk is gemaakt, gelukkig is er nog de staatsloterij’ mag niet ontbreken. Vooral Stilton is een interessant personage. Hij kan niet omgaan met wat lang geleden is gebeurd: ‘Hij kan het niet doodslaan met een steen of bang maken met heftige gebaren. Hij kan het niet eens wegkrijgen met geschreeuw. Enkel medicijnen brengen het schreeuwen tot zwijgen en verminken opnieuw een stukje van zijn waardigheid.’ Vraag is hoe de auteurs hem verder zullen laten evolueren.  [Myriam Bellens]