Een hondenleven

Bram begrijpt oprecht niet waarom iedereen zo nodig de hele dag buiten moet zijn bij mooi weer. Hij is ‘eerlijk gezegd altijd meer een binnenmens geweest’ en wil dan ook het liefst zijn zomervakantie gamend voor de televisie doorbrengen, met de gordijnen dicht en het licht uit. Maar dat is buiten zijn moeder gerekend. Zij sleurt haar zoon mee naar het gemeentezwembad en start een leesclub voor jongens uit de buurt. De douchende mannen in het zwembad zijn voor Bram ‘de meest traumatische ervaring uit zijn leven’ en met zijn liefde voor literatuur is het ook al niet bijzonder goed gesteld.
Het leven van een loser – een hondenleven is het nieuwste boek in een reeks over het leven van Bram Botermans. Het boek houdt het midden tussen een dagboek en een stripverhaal, zowel qua lay-out als inhoudelijk. Een hondenleven is vormgegeven als een gelijnd schrift, een dagboek waarin Bram dagelijks anekdotes neerschrijft. De tekst is doorspekt met talrijke cartooneske tekeningen. Het geheel is een bijzonder komisch boek.
Allereerst zorgen Brams kinderlijke logica en zijn aandoenlijk eenvoudige kijk op het leven voor een grappig effect. Hij begrijpt niet dat een architect geen geld kan hebben. Dan tekent die toch gewoon een huis? Ook Brams grotemensenmanieren op kindermaat werken op de lachspieren. Zo merkt hij op dat de ‘service in de golfclub een beetje minder begint te worden’. De temperatuur in de sauna is volgens hem een paar graden te hoog, en de ober vergat bij het zwembad zowaar een parapluutje in zijn smoothie te doen. Met deze klachten stapt hij naar de manager van de golfclub. Verder is de herkenbaarheid van vele anekdotes komisch. Zo is er bijvoorbeeld het typerende onbegrip van Bram omdat hij in de vakantie vroeg moet opstaan, volgens hem omdat zijn ouders jaloers zijn dat hij kan blijven liggen, en zij niet. Wie heeft nooit gelijkaardige bedenkingen gehad? Tot slot benadrukken ook de bijzonder leuke tekeningen het humoristische karakter van het boek.
Het leven van een loser – een hondenleven is een aaneenschakeling van grappige anekdotes, vaak herkenbaar en uit het leven gegrepen. Door de spontane lay-out, de haast gelijke verdeling tussen tekeningen en tekst en de vlotte schrijfstijl, is dit boek ook voor mindere gretige lezers een absolute aanrader.
[Anne-Sophie Van Wesemael]