Blauwe duivels en enige andere verhalen

Blauwe duivels en enige andere verhalen is goed voor zeven verhalen die Jan Lampo schreef (of herschreef) tussen 1986 en 1998. Alle zijn eerder elders verschenen, enkele ook in boekvorm. Zo vind je hier o.m. "een grondig herschreven en sterk ingekorte versie" van Jan Lampo's debuutroman In altijd lege kamers (Kritak, 1985), waarvan de titel werd omgedoopt tot 'Eigen leden'. Er is ook het verhaal waarmee de auteur mocht opdraven in de destijds spraakmakende bundel Mooie jonge goden (Kritak, 1986): 'De vlakten van Iowa'. Overigens zijn nogal wat verhalen, luidens de verantwoording achterin, ontstaan en/of geschreven 'ter gelegenheid van'. Een duidelijk voorbeeld daarvan is 'Jeanneke' (n.a.v. een gevraagde bijdrage over racisme voor 'De Standaard'), verhaal waarin een oudere, alleenstaande volksvrouw uit Borgerhout het bezoek krijgt van een journalist: "De migranten, just, dat is waar gij voor gekomen zijt. Gelijk ge wilt. Maar ik verwittig u: ik ga mijn gedacht zeggen en als dat uw gazet nie aanstaat, dan moet gij uw bandopnemerke maar afzetten". Enkele verhalen spelen zich af in een historisch kader: 'Klamme handen', over een bezoek van de jonge Mozart, met vader en zus, aan Antwerpen, en het titelverhaal, over Hendrik Conscience en zijn confrontatie met de katholieke Kerk, gepersonifieerd door ene kanunnik Van Hemel, die de auteur sterk onder druk zet tot zelfcensuur.
Jan Lampo bedient zich van een heldere, ongecompliceerde taal en stijl. Zijn verhalen zijn literair niet onverdienstelijk, maar ze missen wel de nodige empathie en emotionering opdat ze echt inleef- en invoelbaar zouden zijn. Dat geldt zowel voor de personages die worden opgevoerd, als voor de verhaalontwikkeling. De auteur zegt trouwens letterlijk: "Tussen mijn journalistieke werk (occasioneel zelfs als onderdeel ervan) schreef ik een stuk of wat verhalen, die in deze bundel bij elkaar staan." Dat spreekt toch voor zich. [Luc Lannoy]