Kort geluk : de briefwisseling tussen Theo van Gogh en Jo Bonger
Theo van Gogh
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Prom, cop. 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : GOGH |
31/12/2000
Niet zo lang geleden werd Theo van Gogh in de Nederlandse media als "dat varken met z'n bloeddoorlopen ogen" omschreven. Filmregisseur, columnist en televisiemaker Theo van Gogh liet het citaat met plezier op de cover van zijn nieuwste boek, een verzameling columns, afdrukken. De gebundelde columns verschenen grotendeels voor het eerst op de eigen website van Van Gogh, want in de kranten of tijdschriften kan hij zijn stukjes niet meer kwijt. Na talloze incidenten heeft Theo een zeer kwalijke reputatie in Nederland. Enkele voorbeelden zullen duidelijk maken dat hij geen doorsnee columnist is. Hij kiest standpunten die in linkse middens nooit verdedigd worden. Zo heeft hij een 'hard hoofd' in de van boven opgelegde culturele integratie van minderheidsgroeperingen. In het rechtse kamp zal men dan weer moeite hebben met: "Majesteit zou moeten worden onthoofd, maar onze middelen zijn nu eenmaal beperkt. Leve de Republiek". Het zou hem allemaal nog vergeven worden, want columnisten moeten nu eenmaal verrassen, ook wanneer zij minder courante politieke, ethische of morele standpunten verdedigen. Politiek Correct is, nog steeds, passé, ook in Nederland. Erger voor zijn reputatie is wel dat Van Gogh steevast mensen beledigt. Ook collega's, mensen uit de media. Wie schrikt van wat Brusselmans berucht maakte, laat de beledigingen die Van Gogh tijdens zijn scheldkanonades bovenhaalt, beter ongelezen. En zo zit Van Gogh opnieuw in een hokje. Wanneer hij tijdens een televisieprogramma zegt: "de zachte krachten zullen overwinnen", meent een journaliste van 'De Volkskrant' gehoord te hebben: "vrouwen moeten verkracht worden". Eens enfant terrible, altijd enfant terrible. Van Gogh heeft het niet altijd bij het rechte eind, vaak is hij grof, maar even dikwijls is hij ook zeer grappig. Kortom: je blijft benieuwd naar wat hij schrijft. [Armand Plottier]
Redactie
'De gezonde roker' is na 'Er gebeurt nooit iets'* en 'Sla ik mijn vrouw wel hard genoeg?'** de derde bundel polemische columns van filmmaker, tv-medewerker en vooral enfant terrible Theo van Gogh (1957). Zijn opvattingen zijn dikwijls niet politiek correct, maar hij formuleert altijd puntig en geestig. Wanneer je het niet met hem eens bent, kun je er dus altijd nog om lachen: 'de babbelende gloeilamp Eef Brouwers', Maria Montessori was 'een getikte kinderlokster', A. Docters van Leeuwen is 'een subtiele pornoromancier', 'Michaël [Zeeman] toont de lichtvoetigheid van een manke dodo'. Toegegeven, fijntjes is het niet, maar het staat allemaal in dienst van Van Goghs heilige streven de wereld van rotzooi te zuiveren. Op de voorzijde van het omslag een weinig flatteuze portretfoto in zwart-wit van de auteur. Eerder gepubliceerd in 'Nieuwe Revu', 'Penthouse' en op Van Goghs website 'De gezonde roker' (www.theovangogh.nl).
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.