Witte huizen
Amy Bloom
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Nijgh en Van Ditmar, 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BLOO |
31/12/2000
Amy Bloom, zo laat de cover van deze verhalenbundel ons weten, is psychotherapeute en dat komt niet als een verrassing voor wie haar boek gelezen heeft. Stuk voor stuk gaan haar verhalen over mensen met zware psychologische problemen, hoe ze ermee omgaan en welke invloed dit heeft op hun omgeving. In het titelverhaal volgen we Jane en haar dochter Jessie, die vervolgens getransformeerd zal worden tot zoon Jess. 'Roeien naar Eden' zoomt in op de relatie tussen de man van een vrouw die aan borstkanker zal sterven, en haar (lesbische) beste vriendin. Ook de volgende vijf verhalen bevatten de nodige perversiteiten en frustraties. In 'Het verhaal' doet een schrijfster die evenzeer getekend is als de rest van Blooms personages, ons haarfijn uit de doeken hoe zij haar werkelijkheid manipuleerde, en in fictie omzette. Janets leven is net als het werk van haar schepper "gemaakt van de bandjes en touwtjes en restjes textiel van het leven van iemand anders."
Bloom is een vlotte vertelster, met oog voor detail en het nodige psychologisch doorzicht. Toch zal ze niet elke lezer tot de laatste bladzijde blijven boeien. Uiteindelijk gaat het telkens opnieuw over het omgaan met zware trauma's, en de daarmee verbonden invloed op allerhande relaties, tot het allemaal een beetje te veel van het goede wordt. Ik krijg het gevoel dat de schrijfster misschien iets strenger voor zichzelf had moeten zijn om een echt goede bundel af te leveren. In 'Nachtelijk visioen' en 'Van licht naar donker' bv., heb je twee maal dezelfde situatie, maar dan anders bekeken. Na de dood van zijn vader kwam de zwarte Lionel één nacht in het bed van zijn stiefmoeder terecht, waarna hij naar Parijs vluchtte en daar een bestaan opbouwde. In het eerste verhaal vertelt hij over een bezoek aan zijn moeder na 15 jaar, in het tweede volgen we haar standpunt. Hoewel de personages grotendeels overlappen in beide verhalen, en ook het basisgegeven hetzelfde blijft, zijn sommige feiten veranderd. Goede redenen voor de breedvoerigheid en de randverschillen tussen beide versies zijn niet echt te vinden. Ook zijn Blooms eindes niet altijd even geslaagd. Veel van haar verhalen komen tot stilstand, nadat we bijna als toeristen met de bezienswaardigheid hebben kunnen kennismaken. Wie op zoek is naar echt treffende kortverhalen kan beter elders zijn gading vinden. [Ingeborg Landuyt]
Redactie
In deze nieuwe bundel met acht korte verhalen gaat de Amerikaanse schrijfster en psychoanalytica (1953) zware onderwerpen niet uit de weg. Een moeder gestorven aan kanker waardoor de vader en dochter dichter naar elkaar toe groeien, een stervende man vraagt zijn minnares euthanasie te plegen, of de moeder accepteert dat haar dochter een transseksuele operatie wil ondergaan (het titelverhaal). Het zijn stuk voor stuk zware onderwerpen die op een knappe manier worden belicht. Nergens veel drama, maar wel herkenbare gevoelens die juist door hun kale beschrijvingen ontroeren. Het proza in deze derde literaire publicatie, na de verhalenbundel 'Kom tot mij' en de roman 'Liefde maakt ons'*, leest gemakkelijk, is zeer verzorgd, er staat geen woord te veel en toch krijgen de hoofdpersonen meteen een gezicht. Het vertelstandpunt is gevarieerd, net als de leeftijden en het geslacht van de hoofdpersonen. De acties zijn ondergeschikt aan de gevoelens. Elk verhaal heeft een goede spanningsopbouw en dwingt tot doorlezen, sommige verhalen zelfs tot herlezen vanwege hun schoonheid. Vrij kleine maar ruime druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.