Handen die mij nooit verlieten : gedichten bij een overlijden
Hans Bouma
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Kok, cop. 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BOUM |
31/12/2002
Hans Bouma kan het niet laten: gefascineerd als hij is door het leven, vertrouwt hij zijn verwondering steeds opnieuw aan het papier toe. Niet in theologische, filosofische of andere geleerde betogen -- al heeft hij op al deze terreinen zijn zegje -- maar in poëzie. Taalvaardig als hij is, verwerkt hij in korte veelzeggende gedichten alle aspecten van de menselijke ervaring: lijden en vreugde, leven en sterven, licht en donker. Hij houdt in dit boek ook rekening met de seizoenen, waarmee hij vooral de seizoenen van het menselijk leven tracht te profileren. Zelf schrijft hij in zijn woord vooraf dat het geheim dat 'leven' heet, hem maar blijft boeien. Leven dat talloze gestalten kan aannemen -- de gestalte van een boom, een bloem, een dier, of ook de gestalte van een mens. Met die laatste gestalte is iets opmerkelijks aan de hand, zegt Bouma: leven dat zich bewust is van zichzelf, leven dat een naam kreeg, een gezicht. Leven dat zich kan verhevigen tot samenleven, solidariteit, vriendschap, liefde.
Een hart vol woorden is een vervolg op Woorden om in te wonen (1996) en verschijnt ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de auteur. Wie van verbazing en van poëzie houdt, komt bij het lezen van dit mooi uitgegeven boek beslist aan zijn trekken. Bovendien is poëzie in het werk van Bouma steeds een stuk meditatie, waarin het diepste ik een bevestiging krijgt. [Frans L. Van den Brande]
Inge Lievaart
Opnieuw van Bouma een bundel met voor elke dag een van zijn (veelal eerder gepubliceerde) gedichten, na 'Woorden om in te wonen' uit 1996*. Er is geen weekdagindeling, wel zijn alle data genoteerd, zelfs de schrikkeldag, zo gebruik over meer jaren mogelijk makend. De afstemming op het jaar is enigszins in de natuurgedichten te vinden, maar verder niet specifiek. Wie Bouma eenmaal las, herkent hem direct (wat aan het geheel als totaal wat afbreuk doet): zijn korte hortende regeltjes, steeds stokken en hernemen, als twee stapjes vooruit en een terug, geen aanloopje uit onzekerheid, maar een eigen geworden wijze van aandacht vragen voor wat hem verwondert, opgetogen maakt. Het heel vaak voorkomende woordje 'zo' en dito de overtreffende trap, is iets dergelijks: extra nadruk gevend. De benaming 'mens' is er ook steeds weer, altijd vanuit zijn visie: bevestigend, positief. Verder diverse gedichten n.a.v. klassieke muziek. Ruime druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.