De kleuren van de steden
Wannes Van de Velde
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
P, 2001 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : SPANJE 783.6 VELD |
31/12/2002
Heel Vlaanderen kent zijn naam en faam als volkszanger -- toegegeven, een ietwat lullig etiket, maar ik vind er niet zo direct een ander. Wannes van de Velde, die eind april 65 wordt, is een van onze drie 'Grote W's', samen met Gentenaar Walter de Buck en West-Vlaming Willem Vermandere. Hij brengt vaak schitterende teksten op muziek die je bijblijft, en dit al decennia lang. Minder bekend is dat hij ook schilder is, een begaafd graficus, dichter en subtiel memorialist.
Van zijn liefde voor de flamenco en zijn indringende schrijfkunst getuigt ook zijn jongste boek, van bescheiden omvang en met een al even bescheiden titel: Flamencoschetsen. In tien korte tot ultrakorte hoofdstukken schetst Wannes van de Velde -- al gaat het veel dieper dan dat -- zijn levenslange liefdesavontuur (en dat woord is hier echt niet overdreven) met deze fascinerende Andalusische muziek. Die is veel meer dan alleen maar een stijl of een samengaan van stijlen: het is een manier van voelen, van denken, van leven. Een zijnswijze. En dat weet de auteur ons overtuigend bij te brengen, met boeiende, soms geestige, zelfrelativerende, weemoedige of schrijnende autobiografische tranches de vie.
Ontroerend, in zijn beheerste nostalgie, is het verhaal over zijn eerste leermeester, de gitarist Sábas Gómez y Marín in de hoofdstukken drie en vier. En dat over Pepe Tilde en zijn afgezette arm is, in al zijn wrange tragiek, van een haast huiveringwekkende magisch-realistische schoonheid. Sommige schrijvers zouden uit dat gegeven een roman van enkele honderden bladzijden gefabriceerd hebben, zo niet deze rasverteller: bij hem volstaat één diamant van net geen zeven pagina's.
De materiële vormgeving van deze uitgave (kaft, stevigheid en handzaamheid, papierkeuze, lay-out...) staat op het intussen genoegzaam bekende hoge Peeraer-peil, al zijn een paar reproducties van oudere foto's wel wat grijzig uitgevallen, maar misschien kan dat dan weer net de bedoeling zijn geweest. Met dit pretentieloze meesterwerkje heeft de auteur eens te meer bewezen dat hij een van de weinige memorialisten van topniveau in Vlaanderen is en, op twee of drie slippertjes na, een stilist van hoge klasse.
i Gracias, Don Guillermo! [Wilfried Adams]
Drs. Michael A. Vissers M.Ed.
Verhalenbundel over de fascinatie van een Vlaming voor de flamenco en haar vertolkers. Wannes van de Velde (Antwerpen,1937) is veelzijdig begaafd. Behalve beeldend kunstenaar is hij gitarist en literator. De fascinatie met een wereld die voor een 'payo' (buitenstaander) moeilijk te doorgronden is, begint al vroeg. Zijn leermeesters, met pittoreske namen als Chato de Jerez, Moscatel of Pepe Tilde, lijken voor hem gestrand in Antwerpen. De beschrijving van zijn ontdekkingstocht heeft mooie - en soms groteske - verhalen opgeleverd. Zoals het verhaal over de geamputeerde arm van Pepe Tilde die een christelijke begrafenis heeft gekregen. Dit boek zal Spanje- en flamenco-liefhebbers aanspreken, ook door de sfeervolle zwartwitfoto's van flamenco-optredens. We zien daarop dat de flamenco 'duende' heeft, de vertolkers begeestert. De bundel doet denken aan 'Flamenco: een passie' van Roland Cassiman*. Op de cover zien we een gezelschap in actie met ritme en stem (palmas y jaleo) om zo de dansers te bezielen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.