Mijn land van duizend heuvels
Hanna Jansen
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Clavis, 2002 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : JANS |
31/12/2002
Het sprookje van de waternimf Lillofee (de Zeemeermin van Andersen) krijgt in dit verhaal een symbolische functie. Andis vertelt het aan Theresa, zijn mentaal gehandicapte zusje, als zij met hun lusteloze moeder op vakantie zijn in het zomerhuis van oma. In het bijbehorende boothuis duikt ongevraagd een vrouw op die er een tijdelijk onderkomen zoekt en in de verste verte niet aan een sprookjesfee doet denken: ze is brutaal, slordig en bedelt soms om voldoende drinken te kunnen kopen. Maar Theresa noemt deze Lilo onmiddellijk Lifee en voelt zich instinctief tot haar aangetrokken, in tegenstelling tot Andis die aanvankelijk alleen de negatieve kanten ziet. Maar gaandeweg laat hij zijn vooroordelen tegen de brutale en kribbige Lilo varen. Zij past soms op zijn zusje als hij met een vriend iets wil doen en slaagt er als eerste in om haar waterangst te overwinnen. Net zoals de echte Lillofee zal Lilo uit hun leven moeten verdwijnen als ze verdacht wordt van campingdiefstallen.
De boodschap ligt er in dit verhaal vingerdik op en wordt ook uitgesproken door een vroegere vriend van hun opa: je mag nooit oordelen over iemand, je moet op je gevoel afgaan. De meeste personages komen gezocht en onwaarschijnlijk over. Dat geldt voor de vrouw Lilo en zeker voor de moeder, die letterlijk pas wakker wordt als Lilo Theresa enkele uren meeneemt om uit de handen van de politie te kunnen blijven. Een tedere broer als Andis is een godsgeschenk, maar voor een bijna 15-jarige komt hij over als een onrealistisch, braaf personage. Zelf stopt de schrijfster ook wat vooroordelen in het verhaal, als ze Andis' vriend zo knap maakt dat hij wel ander negatieve kanten moet hebben en Andis hem ervan verdenkt de politie op het spoor van Lilo gebracht te hebben. Theresa is het enige overtuigende schepseltje.
Hanna Jansen (be)schrijft zeer nauwkeurig, met veel oog voor detail. Je ziet alles zo voor je, maar dit rechtlijnig en weinig verrassend verhaal is te veel een van a tot z beschrijving en leeft te weinig.
[Mai Van Loon]
S. Roest-Mouissie
De 14-jarige Andis brengt de zomervakantie door met zijn gehandicapt zusje en zijn moeder die na de scheiding depressief is. Het lijkt een vervelende vakantie te worden totdat hij een zwervend meisje ontdekt in het botenhuis. Het boek is vertaald in goed lopend Nederlands. Soms zijn de uitdrukkingen wat clichématig maar er is genoeg te beleven aan mooie vergelijkingen. Het verhaal is chronologisch, rechtoe rechtaan opgebouwd met een enkele korte flashback. Ook door de korte tijdsspanne en de beperkte plaatsen van handeling is het een zeer toegankelijk verhaal. De auteur weet spanning te geven aan de meeste scènes en deze op te voeren tot het eind waar een bevredigende climax volgt. De hoofdpersoon is overtuigend tot leven gebracht en zijn relatie met het jonge, verstandelijk gehandicapte zusje is prachtig, zonder enig vals sentiment neergezet. De depressieve moeder en Andis' reactie daarop zijn psychologisch goed onderbouwd en zeer invoelbaar. Vanaf ca. 13 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.