Alleen op reis : een vrouw ontdekt zichzelf

Een uitzonderlijk verhaal, da's het minste wat je van dit boek kan zeggen. Pas toen ze 44 jaar was, besloot Maureen Jenkins te leren zeilen. Ze had toen al een roerig leventje achter de rug, evenals een huwelijk dat op de klippen was gelopen. Vastbesloten haar leven een andere wending te geven, besloot ze haar nieuwe passie ten volle te beleven. Op haar 52e, in 1995, neemt ze deel aan een zeiltocht ter herdenking van de solo-oversteek van de Atlantische Oceaan door Joshua Slocum in 1895 (Slocum vertrok vanuit Boston en men gelooft dat hij eigenhandig solo de wereld heeft rondgevaren). Dit dik tegen de zin van haar zoon, die er heilig van overtuigd is dat hij zijn moeder nooit meer levend te zien zal krijgen. Het is dan ook een tocht die ze volledig alleen zal doen en die niet zomaar van een leien dakje zal lopen: ze overwint stormen, en wordt niet alleen geconfronteerd met haaien, maar ook met haar eigen angsten. De tocht neemt uiteindelijk zo'n drie jaar en 31 dagen in beslag, een uitputtende strijd, die ongelooflijk veel moed en kracht van Jenkins heeft vereist. Een nieuwe fase breekt aan in haar leven, gekenmerkt door zelfstandigheid en vooral van vastberadenheid.

In het boek volgen we haar hele verhaal. Tijdens haar zeiltocht herinnert Jenkins zich haar allereerste zeilles, en ontdekken we beetje bij beetje wat deze vrouw in haar verleden heeft meegemaakt en wat haar drijft om deze tocht vol te houden. De avonturen die ze tijdens de zeiltocht meemaakt, worden levendig beschreven. Het boek is spannend, geeft je kippenvel en is moeilijk neer te leggen. Op het einde krijg je zelfs de nodige uitleg omtrent typisch zeiljargon. [Ruth Bosmans]