Niemands meisje
Lydia Rood
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Prometheus, 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ROOD |
31/12/2003
In Mevrouw was stil vandaag doen Nienke, Magda en Berend elk hun verhaal. De verhalen op zich staan los van elkaar, maar er is een duidelijke thematische verwantschap. Alledrie lopen ze soms verloren in hun eigen leefwereld en gedachten. Toch doen ze hun uiterste best o m enigszins vat te krijgen op hun leven. Zo wil Nienke eigenlijk niets anders dan dat iedereen er eens mee ophoudt alle beslissingen in haar plaats te nemen. Dat is een van de belangrijkste redenen waarom niemand iets mag weten van het kind in haar buik. Nienke lijdt aan het borderlinesyndroom. Ze deelt de mensenwereld op in twee delen: enerzijds de Benauwden, die zich eenzaam, leeg en wanhopig voelen, en anderzijds de Vrijen. "De Vrijen vragen zich niet af wat ze in vredesnaam dóen hier op aarde. Wie er op ze zit te wachten".
Magda heeft al een respectabele leeftijd bereikt en is een Alzheimerpatiënte. Eens had ze de leiding over een enorm succesvol tuinbouwbedrijf en was zij het die de bevelen uitdeelde. Nu echter, wordt ze voortdurend door anderen in het oog gehouden en mag ze zelfs niet meer gaan en staan waar ze zelf wil. Haar leven wordt geleid door mensen die ze nu wel eens kent en dan weer niet.
Berend is net 18 en koestert heel wat dromen, vooral als het gaat over zijn vriendinnetje Denise. Naast Denise houdt hij ook nog van ijs, voetballen en juf Deb. Zijn grote voorbeeld is zijn broer Arend. Maar Berend heeft een verstandelijke handicap. "De tijd voor [...] eergisteren is voor Berend een grote, rommelige massa. Daar kan hij de weg niet in vinden". En het is precies dat wat hem hindert bij de verwezenlijking van zijn dromen.
Lydia Rood slaagt er in eenvoudige bewoordingen in de totale verwarring van de drie hoofdfiguren neer te zetten. Vooral bij Magda, de Alzheimerpatiënte, moet men zeer aandachtig lezen om zelf niet te verdwalen in het kluwen van ongestructureerde herinneringen. Ook in het verhaal van Nienke kruipt de eenzaamheid onder je huid en dat vraagt een schrijver met métier. [Marise Van Tendeloo]
T. van Oirschot-Sparla
Er moet veel studie en praktische ervaring zijn voorafgegaan aan deze overtuigende portretten van drie verwarde of gestoorde mensen: de eerste lijdend aan het borderline-syndroom, de tweede een oudere vrouw die lijdt aan ernstig geheugenverlies (Alzheimer misschien), en de derde, een achttienjarige jongen met een verstandelijke handicap. De drie verhalen lezen alsof de hoofdpersonen erin zelf vanuit hun gedachte- en gevoelsleven praten of hun dagboek schrijven: ze ontroeren en ze lijken heel authentiek. De trieste ervaringen in hun leven doen de inlevende lezer bijna lichamelijk pijn. Mensen die betrokken zijn bij dergelijke patiënten zouden allemaal dit boek moeten lezen (je leert ervan!). Maar ook andere lezers zal het aanspreken, want Rood (1957) is een knap schrijfster. Paperback; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.