Boek der rusteloosheid
Fernando Pessoa
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Arbeiderspers, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 8028 |
31/12/2003
Van alle heteroniemen van Fernando Pessoa is Ricardo Reis de meest klassieke en beheerste. In de bijna 200 Horatiaanse oden die hij over een periode van 20 jaar geschreven heeft, maken we kennis met een heidens stoïcisme dat de onverstoorbaarheid van een boom verkiest boven het vergeefse streven van de mens. Daar is niets op tegen, maar toch mogen we van geluk spreken dat Pessoa/Reis er niet in slaagt de volmaakte onverschilligheid te bereiken. Deze gedichten, althans een deel ervan, ontlenen hun intensiteit nl. aan de spanning die erin besloten ligt tussen de wil om onaangedaan te leven en de hevige gevoelens die daaronder borrelen. Het werk van Reis is de tot mislukking gedoemde poging van een melancholicus om door beheersing van vorm en gedachten alle angsten en verlangens uit te bannen.
Niet al deze oden zijn even sterk. Soms wordt de stoïcijnse boodschap van Reis al te programmatisch verwoord en enkele strofen overstijgen nauwelijks het peis-en-vreeniveau van een bedaagde zondagsdichter. Maar gelukkig zijn de meeste van deze gedichten wars van sentimenten en clichés. Het zijn in heldere en pregnante taal gebeitelde mijmeringen over de nietigheid van de mens ("Wij zijn verhalen / die verhalen van verhalen, wij zijn niets.") en de eenvoud van al 'wat ongedacht bestaat'. Voor Reis is de werkelijkheid een even simpel als onachterhaalbaar raadsel, dat hij in zijn verzen tracht te benaderen. Een vergeefse poging natuurlijk, maar wel een die poëzie oplevert die tegelijkertijd ontreddert en vertroosting biedt. En dat maakt het lezen van deze Oden tot een alleszins beklijvende ervaring. [Koen Van Baelen]
T. van Deel
Ricardo Reis is een van de vele heteroniemen van de Portugese schrijver Fernando Pessoa (1888-1935). Hij ontstond in de geest van Pessoa op 20 januari 1914 en is gedichten blijven schrijven tot vlak voor de dood van zijn gastheer. Reis vertegenwoordigt de gedisciplineerde dichter, die in klassieke vormen (oden) angst en wanhoop al rationaliserend probeert te bezweren en een onaandoenlijke levenshouding propageert van stoïcijnse snit. Afstand doen, van alles, is het parool, niets doet er werkelijk toe: 'Heb niets in je handen', want dan zal bij je dood ook 'niets je ontvallen'. Het leven moet beschouwd worden als een vakantie in 'het landhuis dat, tegen de zomergloed, de goden ons vergunnen'. Intussen wemelt het in deze beheerste en vaak nogal abstract redenerende gedichten van toespelingen op de dood, het verstrijken van de tijd. Reis weet ook wel wat Pessoa weet, naar hij wil het wegdenken, als Epicurus: 'Sereen en 't leven ziend / Op de afstand waar het is'. Deze omvangrijke, tweetalige bundel is imposant en als gebruikelijk voorzien van een uitvoerig en voortreffelijk nawoord van de vertaler, die al in 1978 Pessoa en zijn heteroniemen in Nederland met veel succes introduceerde. Paperback (20 x 21,5 cm).
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.