Vossenblond : roman
Rascha Peper
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Veen, 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : PEPE |
31/12/2003
Wie scheep gaat, de nieuwste roman van Rascha Peper, verschilt in stijl, opbouw en thematiek weinig van haar eerder werk. Zowel haar kortverhalen, als haar vorige romans (dit is alweer haar negende boek), worden gekenmerkt door dezelfde dreigende, sombere en vaak impliciet seksuele ondertoon, bemand als ze telkens opnieuw zijn met heel verscheiden personages, die gemeen hebben dat ze ergens mee zitten. Met frustraties waar ze maar niet vanaf geraken, met de onmogelijkheid tot rouwen, met een verlies dat te groot is om uitgesproken te worden. Waarin deze nieuwe roman wèl verschilt ten opzichte van zijn voorgangers, is de breedsprakerigheid waarmee het hele verhaal wordt uitgesponnen.
Met meer hoofdpersonages dan ooit tevoren, en over een kleine vijfhonderd pagina's uitgesmeerd, vertelt Wie scheep gaat over de maalstroom waarin verschillende 'achterblijvers' terechtkomen, als Hannah, een jonge, zelfbewutse maar labiele vrouw, na een scheepsongeluk voor de kust van Marokko verdrinkt. Haar vader, een oude Haagse kleermaker van de oude maar sympathieke stempel, is die klap nooit te boven gekomen. Haar nichtje Emma zit in volle pubertijd, en heeft het gevoel dat zij met die tante van haar op een vreemde manier verbonden is. Twee ex-geliefden van Hannah, vroegere boezemvrienden maar ondertussen al enkele jaren gebrouilleerd, Robin en Gerard, zijn er misschien nog het meeste mee bezig. Gerard werkt als oceanograaf in New York waar hij tracht zichzelf terug te vinden en Robin heeft een sabbatjaar genomen, om zich op allerlei manieren aan zijn lievelingsbezigheid, het (diepzee)duiken, te kunnen wijden.
De manier waarop Rascha Peper hun verschillende levenspatronen uitstippelt, en meerdere malen met elkaar verweeft, duidt op technisch vernuft. Het verhaal steekt mooi in elkaar, en laat zich mooi naar een einde vertellen. Alleen, daar schort er al iets: het verhaal steekt te mooi in elkaar. De reeds aangehaalde onderhuidse spanningen laten maar al te duidelijk uitschijnen waartoe het meeste moet leiden. Het pubermeisje komt over haar verliefdheid voor een twintig jaar oudere man heen, en laat zich eerder gelaten ontmaagden door een schoolvriend. En de sjieke meneer van het ministerie, die zich in geheim graag vergrijpt aan vrouwenondergoed, wordt op het einde natuurlijk toch een keertje betrapt.
Maar Wie scheep gaat heeft ook zijn goede kanten. Sommige van de personages, zoals Gerard, worden erg treffend en raak geportretteerd, en ook zijn alledaagse belevenissen (een hard werkende en ietwat duffe vrijgezel in een vreemde stad maakt nu eenmaal geen spannende avonturen mee) zijn origineel en knap uitgewerkt. In het algemeen genomen echter is de algemene dragende verhaallijn (duiker wil lichaam van voormalige vriendin ophalen en rakelt daarmee oude wonden en andere pijnen mee open) te zwak, en zijn vele schijnbaar toevallige gebeurtenissen veel te vergezocht en te gekunsteld om deze roman vooruit te helpen.
Wie scheep gaat biedt erg onderhoudende en soms sterke, gevoelige vakantielectuur. Het is voorlasnog niet Pepers grote bildungsroman. [Max Temmerman]
F. Hockx
Twee jaar nadat de boot waarop de levenslustige Hanna LeCoultre zich bevonden moet hebben voor de kust van Marokko is vergaan, worstelen haar twee ex-geliefden, de oceanograaf Gerard en zijn voormalige beste vriend, de amateur-duiker Robin, nog met het verlies. Hetzelfde geldt voor Hanna's vader, een kleermaker oude stijl, terwijl ook haar 15-jarige nichtje Emma, die in de ban raakt van Robin, betrokken raakt bij het lot van haar tante. Gerard leidt een eenzaam leven in New York, waar hij zich wijdt aan een merkwaardig experiment; Robin zet een expeditie op touw om Hanna's lichaam op te duiken. De meest concrete aanwijzing over Hanna's lot lijkt ten slotte een buitenstaander onder ogen te krijgen: een keurige ambtenaar met een eigenaardige seksuele afwijking. De lotgevallen van deze personages rijgt Peper soepel aaneen in een levendige en aantrekkelijke roman met een hoopvol stemmend open einde. Ze toont zich opnieuw een rasvertelster die gefascineerd is door mensen met een bepaalde hartstocht of obsessie en creëert geloofwaardige personages op wie je als lezer gesteld raakt. Paperback; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.