Arkadia : een drieluik
Sipko Melissen
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 5186 |
31/12/2009
Sipko Melissens prozadebuut Jonge mannen aan zee (Querido, 1997) werd bekroond met de Anton Wachterprijs. Bij het lezen van Spiegelpanden, zijn vierde roman, is het echter bijna onvoorstelbaar dat Melissen die prijs ooit heeft gehad. Spiegelpanden is nl. een 278-bladzijden lange aaneenschakeling van cliché's ("Tegen de ochtend werd hij wakker uit een droom die hem niet meer losliet.") en stoplappen.
Het verhaal, dat volgens de flaptekst gaat "over de levenslange consequenties van vriendschap" is interessant genoeg, maar Melissen schiet in alles tekort waar het de uitwerking betreft. Daarmee is deze roman hét bewijs dat je vorm en stijl in je proza moet aanbrengen om tot literatuur te komen. Melissens stijl zal zeker niet iedereen aanspreken, getuige zinnen als: "Tussen de voornamelijk zakelijke post voor een-, twee- en driehoog sprong de envelop met de twee kleurige postzegels er onmiddellijk uit" en "De ober die de wijn inschenkt, is de cipier, die hen met alle egards in de gaten houdt."
Melissen schreef een boek naar een interessant gegeven, dat hij niet lang genoeg heeft laten rijpen. Nu is het boek vooral geschikt voor de liefhebbers van lichte literatuur. Na een intensieve redactieronde had het een literair werk kunnen zijn. En dat is jammer, voor Melissen én voor zijn hoofdpersonen, die allemaal iets beters hadden verdiend. [Chr]
Drs. Cees van der Pluijm
Sipko Melissen (1944), auteur van drie prozabundels en een bundel poëzie (winnaar van de Anton Wachterprijs 1998) is een interessant, maar ten onrechte niet echt tot het grote publiek doorgedrongen auteur. In 'Spiegelpanden' wordt een ingewikkelde zoektocht beschreven van een middelbare man die de rol van vriendschap, liefde en trouw onderzoekt, en daarvoor terugkeert in zijn verleden. Tegelijkertijd gaat het boek over schrijven, de rol van literatuur, het ervaren, verwerken en zich herinneren van de werkelijkheid. Melissen kiest niet voor een gemakkelijke vertelvorm, maar doet daarmee wel recht aan de psychische processen die hij beschrijft. Het boek leest als een detective, is mooi geschreven, op een enkel onnodig cliché na, en zou een betere redacteur (m/v) verdienen: een onduidelijk personage dat uit een vorige versie lijkt te zijn overgebleven en nu geen enkele rol meer vervult (David) en een Datsun die een Renault blijkt te zijn, mogen in zo'n zorgvuldig gecomponeerde en zeer aantrekkelijke roman niet meer voorkomen. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.