De Cassandra paradox

De opzet van Willem Asmans debuut is groots. Het draait om een wereldomspannend complot, chemische proeven en geheime onderzoeken verricht door de CIA en aanverwante mantelorganisaties, hocus-pocus met hallucinogenen en paranormaal begaafden die hun wil kunnen opleggen aan anderen. Een auteur met matig talent in huis zou er ongetwijfeld een potje van maken, maar Asman houdt de verhaallijnen goed in de hand, hoe ver hij het soms ook gaat zoeken.

Kandidaten voor het plegen van terreurdaden komen zich op zekere dag zowat overal ter wereld vrijwillig aangeven bij de politie. Het hoe en waarom is niet duidelijk, maar de verhaallijn verspringt naar twee jeugdvrienden, Jonathan Harl en LT Laura, die na hun studies werkten aan het Project Cassandra: een geheim CIA-project, waarbij onderzoek wordt verricht naar intuïtieve en irrationele processen bij de mens. Met het einde van het conflict in Vietnam en de opheffing van de Koude Oorlog wordt het onderzoek evenwel afgeblazen. De wegen van beide vrienden splitsen zich en Harl, nu in dienst van het bedrijf PharmAzone, raakt betrokken bij archeologische opgravingen van een Aztekentempel in Quito. Het tempelcomplex heeft niet alleen een bevreemdende constructie, maar draagt in zich ook een geheim; een mysterieuze blauwe stof, die bijzonder gevaarlijk is, maar ook buitengewone mogelijkheden biedt. Als ook dit onderzoek om praktische en budgetaire redenen dreigt te sneuvelen, besluiten de initiatiefnemers over te gaan tot een ultiem experiment dat de wereld en de lezer versteld zal doen staan.

Asman speelt vaardig met dubbele bodems, mythologieën en sagen, en verrichtte de nodige research over psychologische en chemische proefnemingen om een coherente en spannende intrige op te zetten. De Cassandra paradox is alvast een aanwinst voor het in ons taalgebied zeldzaam beoefende genre van magisch-wetenschappelijke thrillers. [Staf Schoeters]