Markus en Diana
Klaus Hagerup
Klaus Hagerup (Auteur), Fleur Van der Weel (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Goor, cop. 2006 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : HAGE |
31/12/2006
Drie jaar geleden verscheen in vertaling De magische bibliotheek van Jostein Gaarder en Klaus Hagerup. Het was duidelijk dat de laatste voor een ferme literaire injectie zorgde in het anders nogal houterige proza van Gaarder. Anderzijds bevatten Hagerups jeugdromans altijd al een flinke filosofische inhoud en dat blijkt opnieuw uit deze nieuwe vertaling, die zich spiegelt aan Alice in Wonderland.
Else gaat volledig op in boeken, en denkt bij haar ruziënde ouders steeds: "hun woorden zijn slechts geluiden". Op vraag van haar ouders besluit haar oude oom Robert haar mee te nemen naar Oxford, naar het Christ Church College waar Charles Dodgson (Lewis Carroll) les gaf. De reis moet haar werkelijkheidszin aanscherpen: "misschien ontdek je dat het leven niet alleen maar een sprookje is, maar dat er meer is, en net zo belangrijk". Bij het Christ Church College loopt Robert weg, en Else belandt in een avontuur waarin allerlei figuren, settings en thema's uit Alice in Wonderland zich aan haar voordoen, letterlijk of in gewijzigde vorm, met inbegrip van gelijkaardige talige verwarring en absurde verzen. Hagerups boek is wel eenduidiger dan dat van Caroll: de filosofische inhoud draait rond thema's als de subjectieve tijdservaring, waarheidscriteria, de relativiteit van kennis en de verhouding tussen boek en wereld. Op tijd en stond laat hij Else een en ander eens goed overdenken, zodat de lezer bij blijft.
Nadat Else een stel ontheemde konijnen ontmoet (het zijn zij die zingen in het donker), vindt ze oom Robert terug, en slaat het boek een actierichting in, naar het geheim van oom Robert dat Else moet zien te achterhalen. Aan het eind blijkt dat het avontuur van Else misschien al evenzeer een droom was als dat van Alice, maar dan gearrangeerd door oom Robert, opdat Else meer de waarde van het levende, van "dat wat kan verdwijnen", zou leren inzien. Die boodschap zit niet al te expliciet in de roman verwerkt. Hagerup laat vooral elke wonderlijke scène voor zichzelf spreken en de lezer het verband leggen. Zijn roman is leuk en leest vlot, maar verrast niet. Daarvoor ent hij zich iets te veel op Alice in Wonderland en het leven van Lewis Carroll, en is het thema van het wereldvreemde boekenwurmkind al te veel aan bod gekomen in de jeugdliteratuur. Fleur van der Weel, bekend van Supperguppie, maakte bij elk hoofdstuk een intrigerende titelplaat. Ze zien er uit als houtsnedes, ruw, hoekig, passen bij de bevreemdende, 'omgekeerde' wereld die Hagerup oproept, en geven het boek een extra cachet. [Chris Bulcaen]
D.J. Hoenink
Else houdt van lezen en is ook altijd aan het lezen. Nu haar ouders ruzie hebben, wordt ze met oom Robert op vakantie gestuurd. Hier gaat de werkelijkheid naadloos over in een ongebreidelde fantasie: ze komen in Oxford en volgen de wegen van Alice (van Lewis Carrol). Oom Robert verdwijnt en Else begint een speurtoch waarbij ze ontdekt dat de beroemde roeiwedstrijd op bedrog berust en dat konijnen, vliegende honden, pratende takken en andere onwaarschijnlijkheden delen van de 'oplossing' van het raadsel zijn. Rijmen en proza, gewone en absurdistische teksten rijgen zich aaneen tot een wonderlijk sprookjesachtig mengsel. De vraag wat echt is en wat niet, doet na enige tijd niet meer terzake. Herhalingen, retorische vragen, verwijzingen naar andere teksten: een bonte mengelmoes aan technieken zet de lezer steeds weer aan het denken. Ook de ontoereikendheid van onze taal maakt deel uit van de handeling. Ietwat pijnlijk: in welke situatie Else zich ook bevindt, ze is en blijft een eenling. Raadselachtige linoleumsnedes aan het begin van elk hoofdstuk versterken de sfeer van het verhaal. Voor iemand die alleen maar actie of begrijpelijkheid wil, is dit te hoog gegrepen. Wel geschikt voor lezer met veel fantasie, veel leeskilometers of een wat filosofischer inslag. Vanaf ca. 11 jaar.
Veerle Uyttersprot
ua/an/22 j
Voor Else is de wereld van boeken veel echter dan wat ze in het dagelijkse leven meemaakt. Haar ouders kunnen het niet meer met elkaar vinden en besluiten desondanks om toch maar niet te scheiden en Else duikt meer en meer onder in haar geliefde romans. Wanneer ze Lewis Carolls ‘Avonturen van Alice in Wonderland’ ontdekt, identificeert ze zich helemaal met Alice. Hoewel dit het merkwaardigste boek was dat Else ooit had gelezen, herkende ze zichzelf erin, ze voelde zich net zo in de war als Alice en vond ook vaak dat mensen zich krankzinnig gedroegen. Vooral als ze het zelf niet doorhadden. Nu had Else wel vaker het gevoel dat ze over zichzelf las, maar deze keer was dat gevoel sterker dan ooit. (p. 22) Ze vindt het dan ook fantastisch wanneer ze met haar gekke dikke oom Robert (hij ziet er uit als een vriendelijk nijlpaard op twee benen) mee op vakantie mag naar Oxford. Want Oxford is de stad waar Lewis Caroll –Charles Dodgson in het echte leven– in de negentiende eeuw woonde en er werkte als wiskundige in Christ Church College. Oom Robert blijkt een heleboel over Charles Dodgson te weten; hij zou zelfs nog familie zijn van de man. De trip naar Oxford begint als een normale vakantiereis maar spoedig loopt alles uit de hand. Het grote avontuur start wanneer Else en oom Robert Christ Church College bezoeken. Net zoals het witte konijn in 'Alice in Wonderland' diept oom Robert een horloge uit zijn zakken op en zet het op een hollen, ondertussen roepend dat hij te laat zal komen. Alice probeert haar oom terug te vinden maar Oxford lijkt wel herschapen in een nieuw wonderland. Tijdens haar zoektocht beleeft ze de vreemdste avonturen en maakt ze kennis met allerlei geschifte personages. Ze ontmoet roeiende studenten die vogels blijken te zijn, twee oude tanige mannetjes in een hoge boom die eigenlijk takken zijn, een vliegende hond, een praatzieke bloem… Ze loopt ook vogelvrije konijnen tegen het lijf. Die zijn uit hun holen gezet door ijverige toeristen die in Oxford op zoek zijn naar het konijnenhol dat Alice destijds naar haar betoverde wereld voerde. Uiteindelijk vindt Else zelfs Oom Robert die als een verdrietige dodo in het museum voor Natural History is terechtgekomen. Klaus Hagerup heeft zich niet alleen wat betreft inhoud geïnspireerd op de avonturen van Alice in wonderland, ook zijn stijl en taalgebruik refereren sterk aan het werk van Lewis Caroll. De roman staat bol van raadsels, taalspelletjes, gedichten en koldergesprekken. Soms komen daar prachtige levenswijsheden uit zoals: Je tijd gaat niet snel, jij gaat snel door je tijd. Ben je dat niet met me eens? (p. 206), maar soms ook komen de talige hoogstandjes behoorlijk irritant over. Het hoofdmotief van dit boek ligt misschien wel besloten in een uitspraak van Oom Robert: Als we in deze wereld iets willen bereiken, moeten we onze fantasie gebruiken. (p. 178) Zonder verbeelding is een mens –en oom Robert ondervindt het aan den lijve– een uitgestorven diersoort, alleen nog bruikbaar als museumstuk. Liefhebbers van de fantasiewereld van Lewis Caroll zullen deze roman van Klaus Hagerup eveneens kunnen smaken. Het boek heeft ook een aparte vormgeving gekregen met prachtige prenten van Fleur Van Der Weel.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.