Hart van inkt
Cornelia Funke
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
Vandaag gesloten
Beschikbaar
2 exemplaren
| Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
|---|---|---|
|
2 items magazijn |
Querido, 2006 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : FUNK |
Besprekingen
31/12/2007
Dit lang verwachte vervolg op Hart van inkt (De Leeswelp 2005, p. 280) van de succesvolle Duitse schrijfster Cornelia Funke borduurt voort op het idee dat voorleeskunst fictieve karakters in onze werkelijke wereld kan doen belanden, terwijl levende wezens juist door het boek kunnen worden opgeslokt. "Proef ieder woord en alles komt tot leven", aldus Funke in Hart van inkt.
Fijnproevers, voorleeskunstenaars 'pur sang' en dus hoofdrolspelers zijn boekbinder Mo alias Tovertong en zijn dochter Meggie. Zij kunnen dankzij de kracht van het woord personages in en uit verhalen 'toveren'. Lastig is wel, doordat taal zo machtig is, dat zij weinig invloed hebben op hun keuze. Zo heeft Mo ooit de fout begaan zijn eigen vrouw Resa 'weg te lezen'. Maar, gelukkig keert zij na duizelingwekkende avonturen aan het eind van Hart van inkt weerom: het gezin wordt herenigd en trekt in bij Meggie's bibliofiele oudtante Elinor, een 'boekengekkin', voor wie een heerlijke rol was weggelegd als licht cynische commentator van het hele avontuur.
Dit gezinsgeluk is maar van korte duur. In Web van inkt betreden alle hoofdrolspelers (behalve Elinor die helaas lang niet zo'n interessante rol is toebedeeld als in het eerste boek) de prachtige en tegelijkertijd gruwelijke fantasiewereld van Fenoglio's 'boek in het boek': eerst de vuurvretende jongleur en oplichter Stofvinger, vervolgens zijn bewonderaar Farid (door Mo uit de verhalen van 'Duizend en een Nacht' gelezen) en de 13-jarige Meggie, die té nieuwsgierig was naar de wereld waar haar moeder zo'n lange tijd had gewoond, en tot slot volgen ook Mo en Resa en Basta en Mortola, de schurken uit deel een.
Wanneer Meggie en de anderen geleidelijk aan betrokken raken bij een bloedige machtsstrijd tussen twee vorsten wordt je meegesleurd in een spannend, meeslepend, pretentieloos avonturenverhaal, zoals alleen Funke ze schrijven kan. Beeldend, met sprookjesachtige 'Waternimfen', 'Blauwe feeën' en 'Witte vrouwen' als dienaressen van de dood. Sfeervol, met gedetailleerde landschapsbeschrijvingen van de 'wereld van inkt' die bestaat uit Ombra, het 'Woud zonder wegen', het rijk van 'de Spekvorst' en het rijk van Adderkop, de meest wrede heerser in 'de wereld van inkt'. En kleurrijk, met speelmannen, veenheksen en tal van andere nieuwe personages.
Maar Web van inkt biedt meer dan louter avontuur. Het verhaal speelt een fascinerend spel met de scheppingskracht van de schrijver. Voortdurend, bij monde van een vertwijfelde Fenoglio die constateert dat "dit verhaal op hol geslagen is", word je geconfronteerd met de vraag of het de schrijver is die zijn verhaal schrijft of dat het verhaal zichzelf schrijft. "Hoever reikt de wereld van Fenoglio", vraagt Meggie zich op een gegeven moment af, die door haar twijfel over de keuze in de 'wereld van inkt' te treden en de daaruit voortkomende gewetenswroeging naar haar ouders toe een veel volwaardiger personage is dan in Hart van inkt.
Fenoglio toont inzicht in zijn eigen kunnen. Het moet gezegd: Web van inkt is ondanks de spanning en het verrassende eind inderdaad 'enigszins op hol geslagen'. Er zijn te veel woorden, te veel verschillende karakters en het verhaal staat te weinig op zichzelf. Zelfs met de lijst van personages achterin het boek duizelt het regelmatig. Zelfs als je Hart van inkt gelezen hebt voelt het nog alsof je zomaar middenin het verhaal valt. Een goede trilogie of cyclus zou uit delen moeten bestaan die zowel afzonderlijk te lezen zijn als onderdeel vormen van een overkoepelend avontuur. Zoals bv. geldt voor de Harry Potter boeken. Wellicht is het slotdeel wat minder verwarrend. Dan is immers het einde in zicht en zullen we weten of en hoe Meggie en haar dierbaren de 'wereld van inkt' zullen verlaten en weer terug zullen keren naar 'onze' wereld. [Mirjam Noorduijn]
Andrea Oostdijk
In dit vervolg op 'Hart van Inkt'* (Zilveren Griffel 2006) komt Meggie terecht in het verhaal dat door de schrijver Fenoglio is bedacht. Die fantasiewereld is prachtig, maar ook gruwelijk. Meggie en haar dierbaren raken betrokken bij de bloedige machtstrijd tussen twee vorsten en kunnen niet meer aan het verhaal ontsnappen. Dit vuistdikke boek vraagt het nodige doorzettingsvermogen van de lezer, maar biedt hem ook veel spanning en een fantasiewereld die steeds overtuigender wordt. Bovendien speelt de auteur een interessant spel met de zogenaamde almacht van de schrijver: kan die de loop van zijn verhaal bepalen of gaat het zijn eigen gang? De personages maken in dit boek een ontwikkeling door: vuurspuwer Stofvinger verandert van laffe opportunist in een opofferingsgezinde held, Fenoglio van arrogante god-in-eigen-ogen in een verbitterde twijfelaar. Nadeel is dat je als lezer plompverloren in het verhaal valt, wat (ook als je deel een hebt gelezen) verwarrend is. De lijst van personages achterin neemt die verwarring niet geheel weg. Het einde komt, na 620 pagina’s, toch nog onverwacht… en belooft een vervolg! De auteur won met 'De dievenbende van Scipio' in 2004 een Zilveren Griffel. Vanaf ca. 12 jaar.
Web van Inkt
Diane Thoné
ua/an/22 j
In ‘Web van Inkt’, het tweede deel van Cornelia Funkes Inkt- trilogie, begint het avontuur pas echt. Dit keer duiken we in de wereld van ‘Hart van Inkt’ en volgen we Meggie en Co in de middeleeuwse wereld van Fenoglio, de auteur van ‘Hart van Inkt’, waar niets is zoals wij dat kennen. Je hoeft het eerste deel niet per se gelezen te hebben, maar het is toch wel moeilijk als je het eerste deel niet kent. Stofvinger heeft eindelijk iemand gevonden die hem kan teruglezen naar de wereld van ‘Hart van Inkt’, een wereld van waaruit Mo, de vader van Meggie, hem naar hier gelezen heeft. Maar hij trapt hierbij in de val van Basta, één van de slechteriken uit deel 1. Farid, een jongen uit Duizend-en-één-nacht, blijft ongewild alleen achter. Hij gaat op zoek naar Meggie, die nu, één jaar later, samen met Mo en Resa bij tante Elinor woont. Meggie is nog altijd gefascineerd door de wereld die in Hart van Inkt beschreven wordt, en leest zichzelf, samen met Farid, het boek in, om Stofvinger voor Basta te waarschuwen. De auteur Fenoglio, die op het einde van het eerste deel in het boek verdween, moet haar terugschrijven. En dat is het begin van een daverend avontuur. De wereld van Fenoglio is een plaats zonder erbarmen, die met hoofse romantiek weinig van doen heeft. Hij beschrijft de levensomstandigheden van de middeleeuwse mens uiterst nauwgezet, zonder franje. En die wereld is vrij donker: de spekvorst treurt om de dood van zijn zoon, Adderkop wil niets liever dan de hele wereld overheersen. En de gewone mens is zoals zo vaak de dupe van de zaak. Ook Mo en Resa duiken op in het boek. Met vereende krachten, maar vanuit verschillende verhaallijnen proberen ze het verhaal van Fenoglio weer op het goede spoor te krijgen. Maar uiteindelijk is het toch de schrijver die aan het langste eind trekt. Of toch niet helemaal? Meer nog dan in deel 1 gaat het hier over de macht van de schrijver, die zonder scrupules zijn personages beheerst. Dit komt zeer goed tot uiting in de figuur van Fenoglio, die in het verhaal nog steeds het verhaal wil sturen. Maar ook andere personages hebben aan belang gewonnen: Stofvinger is veruit de belangrijkste figuur, die bovendien heel diepgaand beschreven wordt. Ook Farid, getekend door zijn onvoorwaardelijke trouw aan Stofvinger, speelt een heel belangrijke rol. En Mo maakt een enorme evolutie door. Het verhaal is veel te complex om in een paar lijnen samen te vatten. Maar de auteur slaagt er wel in om de vele verhaallijnen te laten samenkomen in een coherent, maar open einde. Net zoals in het eerste deel, begint ook hier weer elk hoofdstuk met een citaat. Hieruit blijkt een zeer grote liefde voor boeken, en het laat kinderen begrijpen dat de wereld van papier en inkt echte schatten kan openbaren. Daarnaast wordt ook de middeleeuwse miniatuurkunst op een indrukwekkende manier beschreven. Kortom, dit is een spannend, goed verteld boek, van een imposante omvang (misschien wel het enige minpunt). Cornelia Funke vertelt met veel zin voor fantasie en originaliteit het verhaal van haar eigen boekenwereld, een wereld vol geweld en gruwelijkheid. En daar staat weinig positiefs tegenover. Maar dat komt misschien wel in deel 3.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.