De nacht van de wandelaar

In De nacht van de wandelaar krijgt Caroline Baldwin via de post een pakket dat voor haar overleden grootvader Robert is bestemd. In het pakket een boek, geschreven door een zekere Roseline Trembleur, met als titel Een uitgestelde natie. 50 jaar bij de Inuit. Het boek is opgedragen aan haar grootvader: "Ik hoop dat deze hoofdstukken je zullen helpen om onze ogenblikken van geluk opnieuw te beleven, ook al is het slechts kort." Caroline zoekt de verblijfplaats van de schrijfster op en spoedt zich naar het hoge noorden om meer duidelijkheid over deze zaak te krijgen.
Roseline Trembleur was vroeger onderwijzeres in het dorp waar haar grootvader met zijn vrouw en dochter Anna leefden. Roseline en Robert hadden een kortstondige relatie met elkaar. Het dorp en de plaatselijke roddelaars lustten wel pap van deze relatie. Rosaline vroeg haar overplaatsing en kwam zo terecht op de poolcirkel. Samen met de bejaarde vrouw haalt Caroline herinneringen op aan haar grootvader. Maar er is meer aan de hand. Het dorp heeft sterk te lijden onder de opwarming van de aarde, stukken land kalven af en verdwijnen in zee. De overheid heeft besloten om het dorp in zijn geheel te demonteren en over te plaatsen naar een andere plek, zeer tot ongenoegen van de grotendeels bejaarde bevolking die zich genoodzaakt zien hun oude dag elders te slijten. Caroline ontdekt dat de bewoners geheime vergaderingen houden. 's Nachts hoort ze geheimzinnige geluiden. Met de uitleg van de dorpelingen dat 's nachts beren in het dorp rondzwerven neemt ze geen genoegen. Ze gaat op onderzoek uit en ontdekt naast het schoolgebouw bevroren lijken. In het schoolgebouw zelf graven de dorpelingen nog andere lijken op. Caroline wordt meteen een lastige getuige die het dorpsgeheim wereldkundig kan maken. Ze ontsnapt aan haar achtervolgers en eist van mevrouw Trembleur een verklaring. Het verhaal gaat vele jaren terug in de tijd. Russische vissersboten bedreigden de broodwinning van de plaatselijke vissers. Ten einde raad vermoordden zij de Russen, lieten de boot zinken en begroeven de lijken onder het schoolgebouw. Nu het dorp wordt afgebroken, zal hun geheim aan het licht komen en dienen de lijken een andere begraafplaats te krijgen. Caroline is niet van plan het gebeuren aan de grote klok te hangen: "Jullie zoeken 't maar uit met jullie geweten, of wat daar van over is."
Om te komen tot de avonturen van Caroline Baldwin op de noordpool heeft André Taymans een lange inleiding en omweg nodig. De scheve schaats van grootvader laat hij blauwblauw en hij stuurt Caroline naar de Inuit om opa's geliefde te ontmoeten. Ook hier weinig aandacht voor die relatie en wat die teweeg heeft gebracht. Een blanke schooljuffrouw die het hooi induikt met een 'wilde' zou een boeiende strip kunnen opleveren. In plaats daarvan schotelt de auteur een vergezocht verhaal over een vermoorde bemanning voor. Enkel om Caroline op speurneuzenpad te kunnen zetten? Een tragisch liefdesverhaal geeft inleefbare personages, een dorpsgeheim van dorpelingen die het hoofdpersonage van haar noch pluim kent, schept afstand en kilte. [Werner Verrelst]