De orde van het zwaard

De publicaties van Markus Heitz door Luitingh volgen elkaar op: er zijn al acht boeken van de Duitser vertaal. Het lijkt echter wel een motief bij Heitz dat het tweede deel van zijn verschillende cycli beter is dan het eerste. Dat is vooral zo bij Sanctum, en ook dit tweede deel in de reeks 'Donkere tijd' is ervan doordrongen. De jonge Lodrik wordt na de dood van zijn vader teruggeroepen naar Ulsar, waar hij diens functies moet overnemen. I.p.v. een nieuwe start blijkt de invloed van zijn vader zich zelfs uit te strekken tot voorbij de grenzen van het dodenrijk. De functie van Kabcar krijgt voor Lodrik zo een bittere bijsmaak. Naast vijanden in zijn eigen rijk, blijken ook de buurlanden met het blanke zwaard aan de grenzen van zijn rijk te staan, klaar om de onervaren heerser van zijn land en geld te ontdoen. Alsof deze wereldse problemen nog niet genoeg zijn, zijn de monniken van Ulldart ervan overtuigd dat Lodrik de donkere tijd, waarvan sprake is in de titel, zal doen terugkeren. Om dit te voorkomen zitten ze nog steeds achter hem aan. Terwijl het net zich rond de jonge Kabcar sluit, moet hij proberen zich staande te houden en al deze problemen het hoofd te bieden. Gelukkig kan hij rekenen op enkele trouwe vrienden. Maar is dat wel voldoende?

Opnieuw gaat Heitz er in een razende vaart vandoor. Waar we in het eerste deel vooral in het landelijke Granburg vertoefden, trekt de schrijver nu alle registers open. Uiteraard brengen we een bezoek aan Ulsar, de hoofdstad van Tarpol, maar daarnaast bevaren we de wilde zeeën en brengen we een bezoek aan neutraal Ilfardis, en het zwoele Kensustria. Twee duidelijke kaartjes geven een helder beeld van de geografie. De stijl waarmee Heitz dit alles vormgeeft is sterk en heeft weinig te maken met de opgezwollen vertelling van zijn succesreeks 'De dwergen'. Hij laat alle overbodige informatie achterwege en dat geeft het verhaal een elegante gestroomlijndheid. Het is duidelijk welke rol de jonge Lodrik speelt in het geheel en welke plekken de overige stukken zullen innemen op het speelbord. Dat doet echter helemaal niet ter zake zolang je aan het lezen bent, want het is gewoon een enorm plezier om te ontdekken hoe Heitz het verhaal verder laat ontrollen en hoe Lodrik de staatszaken en pesterijen die hij moet ondergaan steeds weer het hoofd kan bieden. Heitz heeft heel wat in zijn mars en hoewel de opzet duidelijk is, is dit toch een zeer spannend verhaal. [Bert Jacobs]