Juwelen van stras
Carli Biessels
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Lannoo, 2008 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BIES |
31/12/2009
Even wachten tot het aangroeit", zegt de moeder van de jonge verteller in Geknipt, nadat ze niet geheel tevreden is thuisgekomen van de kapper. Voordat het 'even' is aangegroeid, heeft ze zich echter alweer een volgend mislukt kapsel laten aanmeten. Ook haar zoon ontkomt niet aan de kapper. Dat belooft al de allereerste keer niet veel goeds: "Zelf had ik gewoon haar, bruin, met een golfje. Niets om je zorgen over te maken. Dat deed ik dan ook nooit. Tót die vrijdag, de dag dat Trude mijn haar knipte". Nadat Trude hem onderhanden heeft genomen, ziet hij eruit als zo'n "pasgevonden kind" dat hij van de televisie kent. Daarna krijgt hij een kapsel met een lok, van een kapper in een glazen salon die eruitziet als de dampkring. Een Russische kapper knipt zijn haren dan weer zo kort dat het jongetje zich na het bezoek heel dun voelt. En de stationskapper, die het resultaat van de Russische kapper moet fatsoeneren, zorgt ervoor dat hij eruitziet als een 'gevangenisjongetje'. Een boek over honden, dat geleend werd uit de bibliotheek en elke drie weken wordt verlengd, biedt nog enigszins een toekomstperspectief: moeder en zoon bewonderen de diverse vachten, en dromen van een coupe als die van de Afghaanse windhond. Als het boek even niet verlengd kan worden, tekent en verft het jongetje zelf de mooiste vachten. Een bezoek van tante Ans en haar neef Ferdie, die een hoofd vol blonde krullen heeft, brengt weer geluk en rust in het leven van het jongetje. Bovendien brengt het de moeder en het jongetje dichter tot elkaar. Ze komen er immers achter dat ze allebei hetzelfde willen: niet meer naar de kapper gaan.
Carli Biessels heeft van het simpele gegeven van een kappersbezoek een bijzonder voorleesverhaal gemaakt met de nodige psychologische diepgang en met humor. Die humor zit in de wat ironische, afstandelijke manier waarop het jongetje over zichzelf vertelt, en in de vele talige grapjes, die je niet per se hoeft te snappen om het verhaal te kunnen volgen. Zo kijken de ramen na een poetsbeurt van Trude toe "met natte ogen", en wordt een schuine lok vergeleken met een scheerlijn ("maar het verschil met de scheerlijn was dat je hem juist heel goed kon zien"). De leegte van het huis zonder het hondenboek van de bibliotheek wordt dan weer niet opgevuld door het eten van een "gevulde koek".
De fijne aquarelpentekeningen van Marije Tolman geven de belangrijke elementen uit het verhaal weer. Af en toe voegen ze ook een kleurige noot toe aan het in wezen niet zo vrolijke verhaal. Bovendien brengen ze nog extra humoristische elementen aan. Een mooi prentenboek, in een klein formaat. [Karen Ghonem-Woets]
Gonny Smeulders-Veltman
Kleinformaat voorleesboek over een moeder en haar zoontje (ik-figuur). De moeder is dol op steeds weer een ander kapsel. Ook haar zoon neemt ze mee naar kappers. Totdat het jongetje werkelijk alleen nog maar stoppeltjes heeft en doodongelukkig is. Het liefst kijkt hij in een hondenboek naar de harige vachten. Inleefbaar gegeven in korte zinnen en eenvoudige woorden weergegeven. Verhalende schrijfstijl met gebruikmaking van de dialoogvorm. De langere teksten laten zich goed voorlezen. De gedachtensprongen kunnen soms de leesbaarheid bemoeilijken. De fijne, relatief kleine aquarelpentekeningen ondersteunen de tekst, zijn vrolijk van sfeer en geven soms een extra interpretatie. Verzorgde uitgave met glad papier. Vanaf ca. 5 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.