Bourdieu, habitus en omnivoriteit
Jelle Zeedijk
Jelle Zeedijk (Redacteur), Paulus Van Bortel (Redacteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Pelckmans, 2008 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : GESCHIEDENIS : 905.2 ZEED |
31/12/2009
De gepensioneerde Britse psychiater Theodore Dalrymple geniet de laatste jaren in Nederlandse en Vlaamse conservatieve middens enige bekendheid. In Nederland worden in enkele kranten columns van zijn hand gepubliceerd, in Vlaanderen bekleedde hij in 2007 de leerstoel Louis Meerts aan de Lessius Hogeschool in Antwerpen.
In zijn bekendste boek, Leven aan de onderkant: het systeem dat de onderklasse instandhoudt (De Leeswolf 2005, p. 225), valt Dalrymple keihard het sociaal werk aan: door het jarenlange overwicht van linkse denkers is het gemeengoed geworden om het gedrag van mensen te beschouwen als een product van hun opvoeding. Verkrachters, dieven, drugsverslaafden en andere mensen die aan de 'onderkant' van de maatschappij leven, kunnen zo hun eigen verantwoordelijkheid ontlopen en in een slachtofferrol kruipen. Welzijnswerkers zijn ook mee verantwoordelijk voor de 'lage moraal' van mensen uit de onderklasse: slechte manieren, luiheid, analfabetisme, kindermisbruik, werkloosheid, criminaliteit, vandalisme en druggebruik. Er bestaan geen structurele oorzaken van sociaaleconomische achterstand. Er is minder staat en meer verantwoordelijkheid van de burger nodig. Dalrymple meent overigens te kunnen spreken uit ervaring: hij was gevangenisarts en psychiater in een ziekenhuis in een achterstandswijk in Birmingham.
Ook op andere vlakken heeft Dalrymple conservatieve en cultuurpessimistische ideeën. Zo zijn vulgariteit en de wil om te shockeren volgens hem het wezenlijke kenmerk van hedendaagse kunst. Verder gaat hij tekeer tegen popmuziek, tatoeages, voetbal en dialect. Daarmee laat Dalrymple zich kennen als de clichématige reactionaire cultuurpessimist die ingaat tegen het zogenaamde standaardidee dat alle culturen en levensstijlen evenwaardig zijn. De 'linkse elite' is steeds verantwoordelijk.
In Bedrogen door de elite worden kritische bedenkingen verzameld van zowel Nederlandse als Vlaamse intellectuelen als Hans Boutellier, Jozef Corveleyn en Bart Pattyn. De kritiek is niet mals; in het beste geval wordt Dalrymple bedankt om deel te nemen aan het maatschappelijk debat. Hoewel de auteurs van de bijdragen niet te verdenken zijn van radicaal progressieve ideeën, laten ze geen spaander heel van het werk van de populistische psychiater. Ongemeen harde woorden vallen: Dalrymple overdrijft, gaat niet wetenschappelijk tewerk, overtuigt niet, verkondigt halve waarheden, is slordig, simplistisch, karikaturaal, oninteressant, ongenuanceerd, niet origineel, niet geloofwaardig en bovendien heeft hij weinig vakkennis. Geen enkele auteur is het eens met de stelling dat alle mensen altijd een vrije wil hebben. De onderklasse bestaat niet alleen uit mensen die niet willen; ze kunnen dikwijls niet, omdat het hun bv. ontbreekt aan de nodige competenties.
Na het dichtslaan van Bedrogen door de elite lijkt het alsof er van de ideeën van Dalrymple niets meer overblijft. Dit alles wordt gevat in een uiterst leesbaar boek. Of bestaat het genot van het lezen er voornamelijk in om Dalrymple op een vaak ironische, soms sarcastische en af en toe zelfs bijna vijandige manier neergesabeld te zien worden? [Kris Velter]
Drs. H.H.M. Meyer
De gevangenisarts Dalrymple is onder meer bekend door zijn boek 'Leven aan de onderkant' (2004)* en is de toegankelijkste, spraakmakendste en belangrijkste conservatieve maatschappij- en cultuurcriticus. Dit boek met de vertaling van zijn nieuwe essay bevat ook de commentaren van Nederlandse ethici, psychologen en sociologen op zijn visie. Dalrymple werkt in zijn essay het idee uit dat er een hoge en een lage cultuur bestaat (bijvoorbeeld Bach en Mozart versus rap).Hij zegt dat de elite de 'onderklasse' misleidt door dat te ontkennen. De onderklasse zou juist door haar met de cultuur van de elite kennis te laten maken op een hoger plan komen. De Nederlandse wetenschappers ontleden op leesbare en erudiete wijze vooral het elitaire conservatieve karakter van Dalrymples visie. Een eventuele noodzaak van de emancipatie van de 'onderklasse' op Dalrympliaanse wijze krijgt echter weinig aandacht. Waarom eigenlijk? Een gemiste kans! Dit daargelaten is het boek een aardige introductie in het denken van Dalrymple en van vaderlandse wetenschappers over Dalrymple's visie. Af en toe jargon, maar voor iedere geïnteresseerde begrijpelijk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.