Als je een broer of zus verliest
Minke Weggemans
Minke Weggemans (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Kok, cop. 2008 |
THEMACOLLECTIE ENKEL VOOR ONDERWIJS EN DIENST 418.7 WEGG : ROUW |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Kok, cop. 2008 |
VOLW. : NON FICTIE : 418.7 WEGG |
31/12/2009
Dit boek bundelt 38 unieke verhalen over het verlies van een broer of zus. Aan bod komen zowel verhalen over plots overlijden (bv. door een hartstilstand of zelfmoord) als verhalen over een aangekondigd overlijden (bv. door kanker, een hersentumor...). De verhalen worden steeds gegroepeerd volgens de oorzaak van het overlijden. Samenstelster Minke Weggemans heeft ervoor gekozen de verhalen zo authentiek mogelijk op te nemen. Op die manier wil ze ? samen met de schrijfsters van de verhalen ? mensen die een broer of zus verloren hebben, helpen bij het verwerkingsproces. De vrouwen, die deze verhalen als 'zus' geschreven hebben, laten iets zien van de manier waarop ze erin slagen met hun verlies om te gaan en wat dat voor hun leven betekend heeft. De leeftijd van de schrijvers is zeer uiteenlopend, en ligt tussen de 26 en de 67 jaar. Opvallend in vele van deze verhalen is de worsteling met het verdriet dat de zussen bij hun ouders zien. Tegelijkertijd is er ook de vraag om aandacht voor henzelf.
Omdat het om persoonlijke verhalen gaat, komt vaak veel meer aan bod dan enkel het overlijden zelf. Vele andere elementen uit het leven van de schrijfsters spelen nl. een rol. Het vaakst terugkerende element is het zich niet erkend voelen als zus en jaloezie m.b.t. de erkenning die de ander wel krijgt. Bovendien hebben de verhalen een erg verschillende toon: sommige zijn eerder beschrijvend, andere zeer emotioneel. Uit alle verhalen spreekt echter een grote nood aan bevestiging van de eigen identiteit van de schrijfsters. Ze laten ook duidelijk zien hoe verwoestend het overlijden van een broer of zus kan zijn. Vele schrijfsters geven daarenboven aan hoe ze door het neerschrijven stappen hebben kunnen zetten in hun rouwverwerking. Een verlies wordt immers pas min of meer draaglijk wanneer je er je eigen verhaal van hebt kunnen maken. Het boek is zeker niet bedoeld om in één ruk uit te lezen en vraagt van de lezer een zekere schroom. [Hilde Debacker]
T. van Oirschot-Sparla
Als een broer of zus sterft, gaat de meelevende aandacht altijd vooral uit naar de partner van die overledene, naar zijn/haar kinderen of ouders. Vaak komt er de klacht van een broer of zus, vooral als ze wat ouder, volwassen zijn, dat er eigenlijk nauwelijks aandacht wordt gegeven aan hen. In dit boek vertelt een aantal vrouwen, in de leeftijd van 26 to 67 jaar, over wat het met hen deed/doet. Hun rouw wordt vaak niet serieus genomen. Bijna in elk van de 38 verhalen komt die klacht naar voren. De samensteller van dit boek (een vrouw) verloor zelf een broer en eigenlijk was dit een indirecte aanleiding (naast een verzoek van de uitgever) om een boek samen te stellen over rouw van broers en zussen. Ze is ook vast van plan nog een boek te laten verschijnen, waarin mannen/jongens schrijven over hun ervaringen na zo'n - dichtbije - dood. De meeste schrijfsters van dit boek ervaren het schrijven van hun verhaal als een uitstekende manier van rouwverwerking. Een boek dat veel ogen zal openen voor dit dikwijls verborgen verdriet van zussen na de dood van een broer of zus. Met een aantal kleine familiefoto's in zwart-wit.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.