Levenslang links : in de schaduw van hamer en sikkel
Erik De Bruyn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
EPO, 2009 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 333.5 BRUY |
31/12/2009
Erik De Bruyn wil de SP.a met zijn SP.a Rood "weer een duidelijk socialistisch profiel" geven. Hij is gehecht aan de Socialistische Partij, "die er op de keper beschouwd geen meer is". Dat is voor discussie vatbaar, want er is niet één socialisme ? er zijn er vele. Intussen moeten de sociale verworvenheden van het socialisme met hand en tand verdedigd worden. Over de doeleinden bestaan geen felle meningsverschillen, maar over de middelen en strijdmethoden wel. De Bruyn is een idealist, maar hij zweeft niet. Hij verkondigt zijn ideeën weliswaar met vuur, maar ook met zin voor logica. Bovendien argumenteert hij in een vlotte stijl. De SP.a schiet volgens De Bruyn tekort en haar ministers zijn te volgzaam meegegaan in het verhaal van de vrije markt. De politiek is te veel "een zaak geworden van hoger opgeleiden" die bezig zijn met carrièreplanning, netwerken en opportunisme. Daarom nam hij resoluut de leiding van een fractie ontevredenen in een partij die met een identiteitscrisis worstelt. Bij De Bruyn is er niet alleen sprake van overtuiging en gedrevenheid, maar ook van gramschap.
Dit gezegd zijnde: De Bruyn kletst niet zomaar wat uiterst linkse praatjes uit de nek. Hij staat vast in zijn socialistische schoenen, zowel op economisch als ecologisch vlak. Hij bewandelt echter wel andere paden dan andere socialisten, al zijn ook die anderen bv. tegen het eenzijdig nationaliseren van de enorme verliezen van het financiële systeem terwijl de winsten in het privédomein blijven. De Bruyn is een ideologische pendelaar tussen de microkosmos van zijn thuisbasis Deurne-Noord en de wijde wereld. In zijn volkswijk laadt hij de batterijen op en steekt hij de handen uit de mouwen. Hij heeft er geconstateerd hoe de uitgedunde autochtone bevolking de onderlinge cohesie verloor en zich in de steek gelaten voelt door de politieke elite, die te laat begrip opbracht voor de samenlevingsproblemen met de inwijkelingen.
De Bruyn is een voluntarist en een optimist: "de geschiedenis is niet ten einde, misschien begint ze nog maar pas". Een socialistisch Europa en een gemeenschappelijke controle op de economie staan op zijn agenda, want het "overwicht van het privébezit van de productiemiddelen is niet meer verdedigbaar". Een "vierde democratische revolutie" moet redding brengen, ook voor onze planeet, die ecologisch wordt vernietigd door "de oncontroleerbare steppebrand van het kapitalisme". Voor dat alles moet gestreden worden, en dus is "linkse eenheid" vereist. En daar gaat hij, gestuwd door zijn elan ? waaraan het bij anderen misschien wat ontbreekt ? wel heel kort door de bocht. "De socialistische familie", zegt hij, "raakte verdeeld": "De historisch gegroeide verdeeldheid: socialisten, communisten, stalinisten, trotskisten... Laat ons daar een eind aan maken. We hebben allemaal fouten gemaakt". Familie? Er zijn weinig sociaaldemocraten die bereid zijn om de "fouten" ? de goelag, de Stasi, de miljoenen slachtoffers ? van het stalinisme en andere communistische varianten met de mantel van de kameraadschap te bedekken. De roemloos ten onder gegane communistische regimes, die zich tooiden met het predikaat "reëel bestaand socialisme", hebben in veler ogen het socialisme onmetelijke schade toegebracht ? iets waarvan rechts en uiterst rechts dankbaar gebruikmaken. Het draagt bij tot het succes van de Berlusconi's in West-Europa en van reactionaire figuren in Oost-Europa, die teren op de haat van hele volkeren voor de communistische tirannen van weleer. De Bruyn heeft wel terecht een eitje te pellen met de Europese Commissie over haar lamlendige laisser faire tegenover de wereldcrisis. Hier is echter toch enig geduld vereist. Bij de EU is er nl. sprake van een ingrijpende historische ontwikkeling, die nog vele generaties zal duren. Of referendums in die ingewikkelde onderneming baat zullen brengen, is maar de vraag. [Robert Schoeters]
Redactie Vlabin-VBC
Erik De Bruyn is voortrekker van de Vlaamse politieke fractie SP.a Rood, waarmee hij de socialistische SP.a 'weer een duidelijk socialistisch profiel' wil geven. In dit boek werkt hij zijn ideeën uit met vuur, maar ook met zin voor logica. Bovendien argumenteert hij in een vlotte stijl, al heeft hij zijn bitsige momenten. In vier delen geeft de auteur zijn voluntaristische perspectief op de thema's 'democratie', 'samenleven', 'economie' en 'ecologie'. Zo pleit hij voor een socialistisch Europa en een gemeenschappelijke controle op de economie, en stelt hij dat een 'vierde democratische revolutie' redding moet brengen. De Bruyn gaat wel erg kort door de bocht als hij pleit voor 'linkse eenheid': 'De historisch gegroeide verdeeldheid: socialisten, communisten, stalinisten, trotskisten... Laat ons daar een eind aan maken. We hebben allemaal fouten gemaakt'. Er zijn weinig sociaaldemocraten die bereid zullen zijn om alle 'fouten' te bedekken met de mantel der kameraadschap. Een (soms té) bevlogen boek, dat evenwel enkele interessante denkbeelden bevat. Met bibliografische en verklarende eindnoten.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.