Mijn papa is een reus

Kleine jongetjes die opkijken (letterlijk, maar vooral figuurlijk) naar hun grote, sterke papa, het blijft een geliefkoosd thema in prentenboeken. In het verleden verschenen hiervan al enkele mooie voorbeelden: het voorleesboek Mijn vader van Toon Tellegen en de prentenboeken Mijn papa van Anthony Browne of Mijn papa van Guido Van Genechten. In het prentenboek Mijn kleine held van Martine Oborne zorgde illustratrice Ingrid Godon al voor heel vertederende prenten, waarop de bewondering en liefde van een moeder voor haar babyzoontje van alle prenten afstraalt. Godon's prenten in Mijn papa is een reus van Carl Norac stralen eenzelfde bewondering en liefde uit, dit keer tussen een vader en zijn zoontje. In de ogen van het kleine jongetje is zijn papa een echte reus: om hem te knuffelen moet hij op een ladder klimmen, als ze verstoppertje spelen, moet papa zich achter een berg verstoppen, zelfs de wolken komen op papa's schouders uitrusten als ze moe zijn, en de vogels maken hun nest in zijn haar! De overdrijvingen waarmee het jongetje zijn vader beschrijft kennen haast geen grenzen: zo schopt vader een bal naar de maan, of laat hij een storm opsteken als hij niest of als hij lacht, en de grond trilt van angst als papa holt...

Godon portretteert papa ook echt als een reus die torenhoog boven zijn zoontje uitsteekt, maar altijd iets veiligs en beschermends uitstraalt. Als papa er is hoeft het jongetje nooit ergens bang voor te zijn. En op de laatste pagina wordt het nog eens heel duidelijk gezegd: "Mijn papa is een reus, en hij houdt met heel zijn reuzenhart van mij." En Godon laat dat op haar prent ook heel duidelijk zien: Papa met zijn ogen dicht en een gelukzalige glimlach op zijn gezicht, houdt zijn reuzenhanden beschermend rond zijn kleine zoontje en drukt hem stevig tegen zich aan. Het jongetje kijkt ons blij en gelukkig aan. Dit papa-boek verdient zeker een plekje bij zijn mooie voorgangers. [Karin Van Camp]